Wednesday, November 28, 2007

ကၽြန္ေတာ္ ႏွင့္ C-Box မွ သံေယာဇဥ္မ်ား

ေလာကႀကီးမွာ ႐ွင္းျပလို႔မရတာေတြ အမ်ားႀကီး႐ိွပါတယ္
အမ်ားသိၿပီးျဖစ္တဲ့အတိုင္း ဒီထဲမွာ အခ်စ္ သို႔မဟုတ္ သံေယာဇဥ္ဆိုတာလည္းပါပါတယ္
ဒီတစ္ေခါက္ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာ အဲဒိသံေယာဇဥ္ေတြရဲ့အေၾကာင္းပါဘဲဗ်ာ…

ဒီအေရးအခင္းေတြစျဖစ္ခါနီးမွ ကၽြန္ေတာ္ ဘေလာ့စေရးျဖစ္တယ္
စေရးတုန္းကေတာ့ ကိုယ့္ရင္ထဲက စကားေလးေတြကို ထြက္ေပါက္ေပးတ့ဲသေဘာပါ
ဘာမွလဲ မေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ပါဘူး

ကၽြန္ေတာ့္ ဘေလာ့ေလး စဖြင့္ဖြင့္ျခင္းတုန္းက ဘယ္သူမွလဲမသိပါဘူး
ေနာက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္က ဗမာလိုလဲ မ႐ိုက္တတ္ဘူး ႐ိုက္ရင္လဲေႏွးလြန္းလို႔ စိတ္မ႐ွည္ဘူး
ဒီေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးဒုကၡေရာက္တာေပါ့
အဲလိုေပါ့ဗ်ာ ေျပာရရင္ေတာ့ အ႐ွည္ႀကီးေပါ့ေနာ္

လိုရင္းကိုေျပာရရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ ဘေလာ့ ေလးကို လူေတြစသိလာတယ္
ဒါကလဲ Cbox ထဲမွာ လူေတြမ်ားလာတယ္ဆိုတာကေန သိခဲ့ရတာေပါ့ဗ်ာ
ကၽြန္ေတာ္က တျခား ဘေလာ့ဂါေတြလိုလဲ အထာႀကီးနဲ႔ မေနတတ္ဘူးဗ်
ကိုယ္တိုင္လဲ ဘာေကာင္မွမဟုတ္ဘူးလို႔ ခံယူထားတယ္ေလ
ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကအားလံုး ဘယ္သူမဆို ကိုယ့္ကိုအားေပးလာရင္ ၀မ္းသာတယ္
ခ်က္ျခင္းလဲ ျပန္တံု႔ျပန္တယ္ ျပန္ေျပာ ျပန္ေျဖ ေပးတယ္

ဒီမွာတင္ ကၽြန္ေတာ့္ ေခါင္းထဲမွာ စိတ္ကူးတခုရလာတယ္
ကၽြန္ေတာ္လူေတြရဲ့ အေၾကာင္းကိုျပန္ေလ့လာလိုက္ေတာ့
လူဆိုတာ တံု႔ျပန္မႈ အေပၚ မူတည္ၿပီး အသက္႐ွင္ေနရတာဗ်
ဥပမာ မိတ္ေဆြက ဘားလမ္း ထဲ မ်ိဳးႀကီး VCD တခ်ပ္သြား၀ယ္တယ္
အဲဒိမွာ မ်ိဳးႀကီးက ဆိုင္ထဲကလူကိုယ္တိုင္ထြက္လာၿပီး မိတ္ေဆြကို ႏႈတ္ဆက္မယ္…
ၿပီးေတာ့သူက မိတ္ေဆြကို အေရးတစိုက္ ဘာညာေတြေမးတယ္ေပါ့ဗ်ာ
ဒါဆိုမိတ္ေဆြ ေတာ္ေတာ္ ေက်နပ္သြားမွာပါ ဟုတ္တယ္ ဟုတ္…

ဘာလို႔ဆိုေတာ့ မိတ္ေဆြကလူဘဲေလ ဒါမ်ိဳး လူတိုင္းျဖစ္ဘူးပါတယ္
ဂ်ဴး ၀ထၱဳ ဖတ္ၿပီးရင္ ဂ်ဴး နဲ႔စကားေျပာခ်င္စိတ္၀င္လာတာဘဲ
ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိတာက …
( ငါေရးထားတာေလးေတြဖတ္ၾကည့္ၿပီးရင္ ငါ့ကိုသူတို႔ တခုခု ေျပာခ်င္မွာဘဲ
ေျပာခ်င္တာေလးေတာ့ ေျပာလိုက္ရရင္ လူတိုင္းစိတ္ထဲေပါ့သြားမယ္ေလ )

ဒီလို ေတြးမိတယ္ေပါ့ေနာ္ ဒါေၾကာင့္လဲ Cbox ေလးမွာအၿမဲေနေပးခဲ့ပါတယ္
ဒီမွာတင္ဇာတ္လမ္းကစေတာ့တာဘဲ
အစကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လဲ အတၱ႐ိွတဲ့လူတေယာက္အေနနဲ႔ ေက်နပ္တာေပါ့ေနာ္
ေအာ္ငါေရးတဲ့စာေလးေတြ ဖတ္တဲ့လူေတြတယ္မ်ားပါလားဆိုၿပီး…

ေနာက္ပိုင္းမွာ ကၽြန္ေတာ့္ Cbox ကို သာမန္စာဖတ္သူေတြထက္ ပိုေလးနက္တဲ့
တကယ့္ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ တစ္ျခားနာမည္ႀကီးဘေလာ့ဂါေတြ ေရာက္လာတယ္

ေနာက္ၿပီးေတာထဲက ေတာခိုေနဆဲ ေက်ာင္းသားေတြရယ္… သူတို႔နဲ႔ အတူ႐ိွေနတဲ့
နအဖ ရဲ့ သူပုန္ အမည္ခံ လက္နက္ကိုင္ တိုင္းရင္းသားေတြ လဲ လာဖတ္ၾကတယ္
ဒီေတာ့ကၽြန္ေတာ္ လဲ ၀မ္းသာမိသလို ပိုလဲတာ၀န္ႀကီးလာၿပီဆိုတာ နားလည္လိုက္တယ္

ေနာက္တေျဖးေျဖးနဲ႔ မေမၿငိမ္းတို႔ မခင္မင္းေဇာ္တို႔ ကိုနစ္တို႔ လို ၈၈ မ်ိဳးဆက္ ဘေလာ့ဂါေတြ
s0wha1 လင္းလက္ ကလိုေစးထူး တို႔လို လူငယ္ ဘေလာ့ဂါေတြ နဲ႔လဲခင္မင္ခြင့္ရခဲ့တယ္

ကၽြန္ေတာ့္ဘေလာ့ေလး စျဖစ္ျဖစ္ျခင္းက စာလံုးေပါင္းေတြမွားရင္ မေမျငိမ္းက စစ္ေပးရတယ္
ၿပီးေတာ့ (အထူးသျဖင့္ေပါ့ေနာ္) မသဒၵါႀကီးဆို ကၽြန္ေတာ္ ဆိုးတာ ဂ်ီက်တာအခံရဆံုးပါဘဲ
ဒီဘေလ့ာ ဒီဇိုင္းေတြအားလံုး မသဒၵါ ဘဲ ျပန္လုပ္ေပးထားတာပါ ( ညည္းညဴရင္းေပါ့ေနာ္ )
စလုပ္လုပ္ျခင္းတုန္းက ကူညီေပးခဲ့တာကေတာ့ s0wha1 ရဲ့သူငယ္ခ်င္းေလးတေယာက္ပါ
သူ႔နာမည္ ထည့္ေရးဖို႔ခြင့္မေတာင္းထားမိလို႔ မေရးေတာ့ပါဘူး

ကဲဗ်ာေျပာရရင္ မိတ္ေဆြသစ္ေတြ အမ်ားႀကီးရလာတယ္ေပါ့ဗ်ာ
ကိုေတာသားႀကီး, ကိုကို, ကိုဘိုဘို, ကုိႀကီး Generation1988, ေရႊဥေဒါင္း, ကို DID, FREE BURMA
တို႔လို အျမဲလာသူေတြ
ေနာက္ၿပီး နအဖ ရဲ့ ခတ္ေၾကာင္ေၾကာင္ ေကာင္ေတြ လဲပါတာေပါ့ေနာ္
အဲဒိကစၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ ရဲ့ ေန႔စဥ္ဘ၀မွာ တာ၀န္တခုပိုလာခဲ့တယ္
မိုးလင္းတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ Cbox ထဲက မိတ္ေဆြေတြ အားလံုးကို ႏႈတ္ဆက္ခ်င္တယ္
ေနာက္ၿပီးေတာ့ ညက Cbox ထဲကၽြန္ေတာ္အိပ္ေပ်ာ္သြားတုန္း ဘာေတြေျပာၾကသလဲ
ဘယ္သူေတြ ၀င္ၿပီးဆဲဆိုသြားၾကသလဲ ဒါဆိုဒီလူေတြကို ဘန္း စာေတြကိုဖ်က္ ေပါ့ေနာ္
ၿပီးေတာ့ဘာေတြဆက္ေျပာေနၾကလဲ ဟိုေခြးေတြမ်ား၀င္ဆဲေနၿပီလား
အလုပ္ေရာက္ရင္လဲ ေျပာခံရမွာစိုးလို႔ ခိုးခိုးၿပီးတက္ၾကည့္ရတယ္
လစ္ရင္လစ္သလို ၀င္၀င္ေရးရတာေပါ့ေနာ္

ဒါနဲ႔ဘဲ မိုက္ဇာတ္ခင္းၿပီး Cbox ကိုေတာင္ Upgrade လုပ္လိုက္ပါေသးတယ္

ၿပီးေတာ့ညေန အလုပ္ျပန္လာရင္လဲ ဘယ္သူေတြ႐ိွေနသလဲ အရင္ၾကည့္
အားလံုးကို ႏႈတ္ဆက္ ၿပီးမွ ေရခ်ိဳးဘာညာ လုပ္စရာ႐ိွတာလုပ္ႏိႈင္တယ္
ၿပီးတာနဲ႔ Cbox ေရွ႕မွာငုတ္တုတ္ထိုင္ၿပီး ကေလးထိန္းႀကီးလုပ္ေတာ့တာဘဲ

ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ သတိမထားလိုက္မိခင္ အခ်ိန္မွာဘဲ
ကၽြန္ေတာ္ဟာ Cbox ထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ မသိတဲ့ေနာက္ထပ္ ဘ၀တခုကို
စတင္တည္ေဆာက္ထားၿပီးခဲ့ၿပီေလ

ဒီကစၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀တစ္ခုလံုး ေျပာင္းလဲသြားတယ္
ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္လဲ ေကာင္းေကာင္းမလုပ္ႏိႈင္ေတာ့ဘူး
တျခားကိစၥေတြလဲ စိတ္မ၀င္စားေတာ့ဘူး
မိတ္ေဆြတို႔ Cbox ထဲမွာရိွေနခ်ိန္တိုင္း ကၽြန္ေတာ္ ထိုင္ေစာင့္ေပးတယ္
သတင္းမွားေတြေပးလာမွာ ကၽြန္ေတာ္ကာကြယ္ေပးခ်င္တယ္
Cbox ေလးထဲကလူေတြကို ကၽြန္ေတာ့္မိတ္ေဆြရင္းေတြလို႔ သတ္မွတ္တယ္

ခင္ဗ်ားတို႔ ေပ်ာ္ရင္ ကၽြန္ေတာ္လဲ ေပ်ာ္တယ္
ခင္ဗ်ားတို႔ ညစ္ေနၿပီဆို ကၽြန္ေတာ္လဲ ညစ္ေနတယ္
ခင္ဗ်ားတို႔တင္းၿပီဆို ကၽြန္ေတာ္လဲ ေရလည္တင္းတယ္


မွတ္မိမလားေတာ့မသိဘူး စက္တင္ဘာလ ရဲ့ တစ္ညေလ
မႏၱေလးက ေလတပ္ ေလယာဥ္ပ်ံ ေတြ ရန္ကုန္ ကိုလာခ်ၿပီဆိုၿပီး
နအဖ ေခြးေတြ သတင္းမွား လႊင့္လိုက္တဲ့အခ်ိန္
ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ အငိုက္မိၿပီး စိတ္ေတြအရမ္း လႈပ္ရွားသြားတယ္
မျဖစ္ႏိႈင္ဘူးဆိုတာကိုသိရဲ့ နဲ႔ ဟုတ္မွာပါဆိုၿပီး ဇြတ္ယံုလိုက္မိတယ္
ကၽြန္ေတာ္ ၀မ္းသာလြန္းလို႔ မ်က္ရည္ေတြက်လာတယ္
အဲဒိအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္မိတ္ေဆြေတြ လဲ
ဒီလိုဘဲခံစားေနရတယ္ဆိုတာ ရင္ထဲက သိေနတယ္

ကၽြန္ေတာ္ဒီမွာ ပိုစိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတာက
ေအာ္ သူတို႔ခင္ဗ်ာ ကယ္မဲ့သူမ႐ိွလို႔ ဘာမွမတတ္ႏိႈင္ေတာ့တဲ့ အခ်ိန္လည္းၾကေရာ
ခုနေလးတင္ဘဲ မုန္းလွပါခ်ည္ရဲ့ ဆိုတဲ့ စစ္တပ္ ကို ခ်က္ခ်င္းကိုဘဲ ေက်းဇူးေတြတင္ၿပီးေတာ့
ျပည္သူ႔စစ္သား ငါတို႔စစ္သားဆိုၿပီး ငါ ေအာ္သလို လိုက္ေအာ္ေပးၾက႐ွာတယ္ လို႔

ဒီသတင္းကမဟုတ္ဘူးလို႔ သိလိုက္ရတဲ့အခါ ကၽြန္ေတာ္ ရင္ထဲမွာနင့္ကနဲ ျဖစ္သြားတယ္ဗ်ာ
ခင္ဗ်ားတို႔ ကိုသနားလို႔ ….. ကၽြန္ေတာ္ၾကိတ္ၿပီး ထပ္မ်က္ရည္က်ရတယ္

အဲဒိေန႔က စၿပီး မိတ္ေဆြတို႔ အေပၚမွာထားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ သံေယာဇဥ္က ပိုႀကီးလာခဲ့တယ္

ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္မွာလဲ ဘာမွဂရုမစိုက္ႏိႈင္ေတာ့လို႔ အလုပ္က ျပဳတ္သြားတယ္
ကၽြန္ေတာ့္ကို ျဖဳတ္တယ္လို႔ မေျပာဘဲ ထြက္မွာေသခ်ာေအာင္ လုပ္လိုက္တယ္ေပါ့ဗ်ာ
ဒါလဲကၽြန္ေတာ္မမႈခဲ့ပါဘူးဗ်ာ

ေန႔တိုင္းစိတ္ဘယ္ေလာက္ညစ္ညစ္ ညေန Cbox မွာ ခင္ဗ်ားတို႔နဲ႔ေတြ႕ ရင္ ေပ်ာ္သြားတာဘဲ
ခင္ဗ်ားတို႔က မဂၤလာပါ ကိုမ်ိဳးခ်စ္ လို႔ ႏႈတ္ဆက္သံေတြဟာ အားေဆးတခုလိုဘဲ


ကၽြန္ေတာ္ စိတ္အညစ္ခံ အလုပ္ျပဳတ္ခံ ရက်ိဳးနပ္သြားသလိုဘဲ

ဒီလိုနဲ႔ စက္တင္ဘာ အေရးေတာ္ပံုလဲၿပီး ေအာက္တိုဘာလ လဲ အိပဲ့အိပဲ့နဲ႔ ေက်ာ္လာပါေရာ
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အလုပ္ကအဆင္မေျပ ၀င္ေငြကလဲမရိွေတာ့ဘူးေပါ့ဗ်ာ
ဒီေတာ့ ညစ္ညစ္ နဲ႔ ထိုင္ေနရင္း တေန႔မွာ ကၽြန္ေတာ္တခုသြားေတြ႔တယ္

ကၽြန္ေတာ့္ဆီလာေနက် လူေတြထဲက (အကုန္လံုးထည့္ေျပာရင္ေတာ့မဆန္႔ဘူးေပါ့ဗ်ာ)
ဥပမာ ဘိုဘို အကိုႀကီး 88 ေရႊဥေဒါင္း အစရိွတဲ့ လူေတြ လံုး၀ ေပ်ာက္သြားတယ္
သူတို႔မအားၾကေတာ့ဘူးလား ဘာျဖစ္သြားၾကတာလဲ ေတြးၾကည့္မိတာေပါ့ေနာ္
ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတယ္ေပါ့ဗ်ာ
သူတို႔က ဒီေတာ္လွန္ေရး မေအာင္ျမင္လိုက္တာနဲ႔ စိတ္မ၀င္စားေတာ့တာလား
ဒါဆို ကၽြန္ေတာ္ အဆံုးရံႈးခံခဲ့ရတာေတြ လံုး၀မအိပ္လိုက္ရတဲ့ ညေတြက်ေတာ့ေရာ
ကၽြန္ေတာ္တို႔ အတူတူ ေၾကြးေက်ာ္ခဲ့ၾကတဲ့ေန႔ေတြ က်ခဲ့တဲ့မ်က္ေရေတြ ကို
ေခတ္မစားေတာ့တဲ့ သီခ်င္းေတြလိုဘဲ ေမ့ေလ်ာ့သြားၾကၿပီလား
ကၽြန္ေတာ္ အဲဒိကစၿပီး စာဆက္ေရးလို႔ မရေတာ့ဘူး ဒါေၾကာင့္ စာေရးပါးသြားခဲ့တာပါ…

ဒီေနာက္ပိုင္းမွာ မိတ္ေဆြသစ္ေလးေတြ စရလာတယ္
ကိုကို Taxi ေမာင္ရွင္း ကိုသံဒိုင္ ကိုမာရီကိုးပါး AD MN ေမာင္ရင္ေအာ ရာဇာ လူဆိုး Peacock စတဲ့ ေယာက္်ားေလးေတြ
မေမဟန္ လင္းလက္ ေမၾကယ္ပြင့္ စတဲ့ မိန္းကေလးေတြေပါ့ေနာ္

အထူးသျဖင့္ ကိုကိုဆိုရင္ ဘာအက်ိဳးမွလဲမရိွဘဲ ကၽြန္ေတာ့္ကို ခင္တာသက္သက္နဲ႔
သတင္းေတြကို ေပးေနခဲ့တာ ေတာက္ေလွ်ာက္ပါဘဲ

ဒါေၾကာင့္လဲ သူ႔ ေစတနာကို ေလးစားလြန္းလို႔ သတင္းသီးသန္႔ကို တင္ေပးဖို႔
ကၽြန္ေတာ္ ေတာင္းဆိုခဲ့တာပါ ဒီအတြက္ ေန႔တိုင္းလဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္

တေန႔ကေတာ့ဗ်ာ ကၽြန္ေတာ္ Cbox ကိုဖြင့္ၾကည့္လိုက္တယ္
User က ၁ ဦးတဲ့
ဟားဟား အဲဒါ ကၽြန္ေတာ္ဘဲေပါ့ဗ်ာ
အခုတေျဖးေျဖးနဲ႔ ႏိုင္ငံေရး စိတ္၀င္စားမႈနည္းလာၾကၿပီဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္သိပါတယ္
လူဆိုတာ ဆူလြယ္ေအးလြယ္ ေတြခ်ည္းပါဘဲ
ဒါေပမယ့္ဗ်ာ ဘုန္းဘုန္းေတြ နဲ႔ ျပည္သူေတြ ေပးခဲ့ရတဲ့ အသက္ေသြးေတြ
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ အိပ္ပ်က္ညေတြ
ေနာက္ဆံုးရလာဒ္ က ဒါဘဲလား
အခ်ိန္တန္ေတာ့ ႏြားပိန္ကန္ သလိုျဖစ္သြားတာလား
အေမစု ၁၉ ႏွစ္လံုး အိမ္တြင္းပုန္းေနရတာ ၂၀၀၇ စက္တင္ဘာ အိပ္မက္ေလးနဲ႔ ၿပီးသြားၿပီလား
ကိုသူရ(ကိုဇာဂနာ) ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေထာင္ထဲမွာ ေနရင္းေစာင့္ခဲ့ရတာ ဒီ တလ ေဖ်ာ္ေျဖေရး အတြက္လား
ကိုမင္းကိုႏိုင္တို႔ ကိုဂ်င္မီ နဲ႔ မနီလာသိန္း တို႔ စြန္႔လႊတ္ခဲ့တာေတြ ကို
သတင္းထူးမဟုတ္တာနဲ႔ ေမ့လိုက္ၾကေတာ့မွာလား

စိတ္ေတာ့မေကာင္းဘူးေပါ့ဗ်ာ ဘာမွလဲမေျပာခ်င္ေတာ့ပါဘူး
တခုေတာ့သိထားၿပီး သတိေလးရထားေပးၾကမယ္ဆိုရင္ဘဲ ေက်နပ္ပါတယ္ေလ

ခင္ဗ်ားတို႔ ေနာက္ထပ္ အသက္ ၂၀ ေလာက္ထပ္ႀကီးသြားၿပီဆိုရင္
သားေတြသမီးကေပါက္ဖြားလာတဲ့ ေျမးေလးေတြကို ပံုေျပာတဲ့အခါ

" ဟိုးေရွးေရွးတုန္းက…
ဖိုးဖိုးတို႔ လူမ်ိဳးေတြဟာ…
ျမန္မာလို႔ ေခၚတယ္ကြဲ႕
အခုလို တရုပ္တု လို႔ မေခၚဘူး…

ေနာက္ၿပီး အဲဒိ ျမန္မာျပည္ဆိုတာႀကီးထဲမွာ
ဖိုးဖိုးတို႔ ငယ္ငယ္တုန္းက
သဃၤန္းလို႔ေခၚတဲ့ ၀တ္ရံုနီနီႀကီးေတြကိုၿခံဳထားတဲ့
ဘုန္းႀကီးေတြဆိုတာလဲ ရိွခဲ့ဖူးတယ္ ငါ့ေျမးရဲ့ "


လို႔ေျပာေနရေတာ့မွာပါ... ဒီလိုေျပာေနရင္းနဲ႔

" အဲဒိတုန္းက အခုလိုစိတ္ထဲကေတြးတာနဲ႔ ေရးေပးတဲ့စက္ေတြမေပၚခင္တုန္းက
လက္နဲ႔ ႏိွပ္ေနရေသးတဲ့ေခတ္မွာ ဖိုးဖိုးတို႔ ဖတ္ေစခ်င္လြန္းလို႔ မကၽြမ္းက်င္တဲ့ၾကားက
စာေရးရင္း အလုပ္ေတာင္ အျပဳတ္ခံခဲ့တဲ့ ေကာင္ေလးတေယာက္လဲ ရိွခဲ့ဘူးတယ္
သူ႔နာမည္က ဘာလဲေတာ့မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး "

ဒီေလာက္ေလးမ်ား အေရးတယူေျပာျဖစ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့

ကၽြန္ေတာ္တစ္ဖက္သတ္ ထားခဲ့ရတဲ့
CBox ထဲကသံေယာဇဥ္ ေလးေတြဟာ အလကားေတာ့မဟုတ္ခဲ့ဘူးေပါ့ဗ်ာ

( ေစတနာ စစ္ရင္ ေ၀ဒနာ မျဖစ္ပါရေစနဲ႔ )

မ်ိဳးခ်စ္

မွတ္ခ်က္၊ ေဖၚျပဖို႔ ေမ့က်န္ခဲ့တဲ့မိတ္ေဆြေတြကိုလဲ ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ

19 comments:

Anonymous said...

အေစာၾကီးထဲ က ေၿပာခဲ ့ဘူးပါတယ္။ ဒီ blog ေလး နဲ ့ c box ကို တယုတယ ထိမ္းသိမ္းေပးထား တဲ့ အတြက္ ေက်းဇူး ေတြ အမ်ားၾကီး တင္ ပါတယ္လို ့။ ႐ွင္ ကေတာ ့ ေၿပာမွာ ေပါ ့ ေက်းဇူးအတင္ခံခ်င္ လို လုပ္ေနတာ မဟုတ္ဘူးလို ။ ဘာ ပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ ပါ ဒီ blog ေၾကာင့္ ၿပည္ တြင္း က်မတို ့ရဲ ့ တိုက္ပြဲ ၀င္ ညီ အကို ေမာင္ ႏွမ မ်ား သတင္းေတြကို တစုတစည္း ထဲ ဖတ္လို ့ရတယ္ ၊ေနာက္ ဒီ ညီ အကို ေမာင္ ႏွမ မ်ားနဲ ့ပဲ စကားေတြ အေတြး အေခၚ ေတြ ဖလွယ္ လို ရတယ္၊ မ်ိဳးဆက္ေဟာင္းေတြနဲ ့ မ်ိဳးဆက္သစ္ ေတြ ခ်ိတ္ဆက္ ႏိုင္ ခဲ့တယ္။ ႐ွင္ တို ့က်မတို ့ဟာ အၿပင္မွာ ဆို ႐ွင္ ေၿပာသလို ပါပဲ ဘ၀ေတြ က တၿခားဆီပါ… ဒါ ေပမဲ ့ အခုေတာ ့ ဒီ ေနရာ ေလးမွာ ဆံု မိၾကၿပီး (႐ွင္ အေၿပာ နဲ ့ဆို ရင္ ေတာ ့ သံေယာစဥ္ ေပါ့ေလ) က်မ ကေတာ ့ ရဲ ေဘာ္ ရဲ ဘက္ စိတ္ေတြ တို းလာ ရ တယ္ လို ပဲ ေၿပာခ်င္ပါတယ္။ မနက္လင္းၿပီ ဆို တာ နဲ ့ ဒီ c box ကို တက္ ဟို လူု ေကာ ႐ိွ ေနရဲ လား ဒီ လူေကာ ႐ိွေန ရဲ ့ လား ဆို ၿပီး ၾကည္ ရ တာ က အလုပ္ တခု ၿဖစ္ လာ ၿပီ ေလ။ အထဲ က သူ ေတြ ကို မၿမင္ ရ ရင္ စိတ္ေတြ က ပူ လို ့။ ဒါ ပါပဲ ရဲ ေဘာ ္ ရဲ ဘက္ စိတ္ဆို တာ။ အရင္ တံုး က ေတာ trench ကတုတ္ တခု ထဲမွာ အတူတူ ေသအတူ ႐ွင္မကြာ ဆို ၿပီး ေတာ့ တိုက္ခဲ့ ၾကသူေတြ အၿခင္းၿခင္း ရဲ ေဘာ္ဆို ၿပီး တေလးတစါး ေခၚ္ ပါပဲ ။ အခု ၂၁ ရာ စု ရဲ ဒီ I T ကတုတ္က်င္းေလး ထဲ မွာ ႐ွင္ တို ့ က်မတို ့ဟာ လည္း ရဲ ေဘာ္ ေတြ ပဲ မလား။ ဒီ ေတာ ့…… ဒီ တိုက္ ပြဲ ကို ေအာင္ ပြဲ ေတြ ရ တဲ အထိ ဒီ I T ကတုတ္ထဲ က ၿဖစ္ေစ၊ လမ္းမေတြေပၚကၿဖစ္ေစ၊ တိုက္ပြဲ ေတြ ၾကားထဲ ကၿဖစ္ေစ က်မတို ့ အား လံုး လက္တြဲၿပီး ေသအတူ ႐ွင္ မကြာ အဖိႏွိပ္ခံ ၿပည္သူေတြ အတြက္ တိုက္ပြဲ ၀င္ ၾကပါစို ့ လို ………… ႐ွင္ ရဲ ဒီ သံေယာစဥ္ ေတြ အား လံုးကို ဦး ၫြတ္ လိုက္ပါတယ္။

Anonymous said...

္ကိုမ်ိဳးခ်စ္႐ွင့္

cbox မွာသိပ္ၿပီးဝင္ေရးေလ့မ႐ွိေပမယ့္ မ်ားေသာအားၿဖင့္ ကိုမ်ိဳးခ်စ္ blog မွာ႐ွိေနတတ္ပါတယ္။ ကိုမ်ိဳးခ်စ္ ႐ဲ႕ႀကိဳးစားအားထုတ္မွဳေတြအတြက္အရမ္းဂုဏ္ယူမိပါတယ္

jasmine

Anonymous said...

အကိုမ်ိဳးခ်စ္ေရ တစ္ခါတစ္ေလ ကိစၥေလးေတြပိသြားလို႕ ေျခဦးမလွည့္ျဖစ္ေပမယ့္ ဘေလာ့ခ္ေတြစဖတ္ေတာ့မယ္ဆို၇င္ အကိုမ်ိုးခ်စ္ဘေလာ့ခ္ကို အျမဲဖြင့္ထားေလ့ရွိပါတယ္။ သတင္းစံုတာေရာ ဒီကလူေတြနဲ႕ ခင္မင္ေနတာေရာ ေပါင္းျပီး အျမဲလာေလ့ရွိတာလည္း ပါပါတယ္ ။ ေသြးမေအးသြားပါဘူး အကိုေရ ။ ရင္ထဲမွာ နာတဲ့အနာေတြက အနည္ထိုင္သြားရင္ေတာင္ မေပ်ာက္ဆံုးတဲ့ အမာရြတ္အၾကီးၾကီးအျဖစ္ က်န္ရွိေနပါတယ္။ ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာ ထဆူခ်င္မွ ဆူလို႕ရတဲ့အရာတစ္ခုမွ မဟုတ္တာေနာ္ ။ အကုိ႕ကို အျမဲအားေပးခင္မင္ေနလ်က္ေနာ္အကို။

ခင္မင္ေလးစားစြာျဖင့္

ညီမ လင္းလက္ၾကယ္စင္

ေမျငိမ္း said...

ေမာင္ေလးေရ..
လူတိုင္းဟာ သူတို႔ဆိုင္ရာ ကိစၥေတြ ရွိတာမို႔ တခါတေလမွာ အဲလိုပဲျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ဒါကို နားလည္ေပးရပါတယ္။ ဒါဟာ ႏို္င္ငံေရးမွာ လိုအပ္တဲ့အေရးၾကီးတဲ့ စိတ္ရွည္မႈပါပဲ။ ကိုယ္က ကိုယ့္အလုပ္ကို သံေယာဇဥ္ရွိရွိနဲ႔ တစိုက္မတ္မတ္ လုပ္ဖို႔သာ လိုပါတယ္ေနာ္။ အေရးၾကီးတတဲ့အခ်ိန္မွာ ေသြားစည္းတာကိုက ေက်းဇူးတင္စရာပါ။

ကလူသစ္ said...

ဟား ဟား ေကာင္ေလး ဘယ္လိုေတြျဖစ္ေနသတံုးဟ။ ဆရာလုပ္တယ္လို႔ေတာ႔မထင္ပါနဲ႔။ ကိုယ္လုပ္စရာရွိတာ လုပ္စမ္းပါကြာ။ ေရးတာက ကိုယ္႔အလုပ္၊ လာလည္တာဖတ္တာက သူတို႔အလုပ္။ အားရင္ လာမယ္။ မအားရင္ မလာဘူးေပါ႔ကြာ။ စိတ္ဓာတ္မက်စမ္းပါနဲ႔။ ျမန္မာႏုိ္င္ငံအေရးကိစၥက ေရရွည္ကိစၥ။ ကလူသစ္တို႔ွဆို ႏွစ္ေပါင္း ၂၀နီးပါးေစာင္႔လာရတာေလကြယ္။ ဒီတခါေတာ႔ျပီးေလာက္ျပီလို႔ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေတာ႔ရွိတာေပါ႔ကြာ။ မျပီးေသးေတာ႔လဲ ေနာက္တခ်ီေပါ႔။ ဟုတ္ဘူးလား။

Anonymous said...

အကိုမ်ိဳးခ်စ္
သံေယာဇဥ္ေတြနဲ႔ေႏွာင္ဖြဲ႔ထားတဲ့ blog မုိ႔ ထင္ပါရဲ့။ အားလံုးရဲ့ စိတ္ေတြညီေနၾကတာ ဒီေန႔ အဖုိ႔အမွတ္တရပါပဲ ။ အကို႔ကို ခ်စ္ခင္တဲ့ cbox က လူေတြအားလံုး အကို႔စာကိုဖတ္ရင္း heart ထိထိကုန္က်တာ...နွလံုးေရာဂါရကုန္မွာေတာင္ စိုးရတယ္။ :)
ေတာ္လွန္ေရးၾကီးေအာင္ျမင္သြားတဲ့ေနာက္မွာ...ေမာင္နွမတေတြ ျပန္ဆံုၾကရင္း ဒီအေၾကာင္းကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ထပ္ေျပာႏိုင္ဖုိ႔ ဆုေတာင္းေနပါတယ္ ။
ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္
ေမၾကယ္ပြင့္

YeKyawAungMDY said...

က်ေနာ္ ကိုမ်ဳိးခ်စ္ရဲ႕ဘေလာ့ခ္က cbox မွာေတာ့ ေရးခဲပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေန႕တိုင္းသတင္းေတြလာဖတ္ ျဖစ္တယ္။ ကိုမ်ဳိးခ်စ္ ဘေလာ့ခ္ကို One of the kings of the media during September Saffron Revolution လို႔ကို ဂုဏ္ျပဳ၊ အေလးျပဳထားပါတယ္။
စိတ္ဓါတ္မက်ပါနဲ႔ဗ်ာ။ တစ္ခ်ဳိ႕ကေျပာၾကတယ္ ျမန္မာလူမ်ဳိးက hay fire လို႔ ေျပာၾကတယ္။ အဲဒါကေတာ့ မွန္သင့္သေလာက္ေတာ့မွန္ပါလိမ့္မယ္။
ေနာက္က်ေနာ္တို႔မွာ စံျပဳရမယ့္ပုဂၢိဳလ္ေတြ ရွိရမယ္။ ဥပမာ ကိုမင္းကိုႏိုင္တို႔ ၈၈ ေခါင္းေဆာင္မ်ား အုပ္စုကိုၾကည့္ပါ။ သူတို႔ လြတ္လာၿပီး စိတ္ဓါတ္မက်ဘူး၊ သူတို႔ စိတ္ဓါတ္ေတြဟာ ၈၈ ကာလထက္ကို ပိုခုိင္မာစုစည္းလာတယ္။ ပိုၿပီးလည္း စိတ္ရွည္ ရင့္က်က္လာၾကတယ္၊ ပိုၿပီးလည္းေသြးစည္းလာၾကတယ္။ သူတို႔ ေထာင္က်ခဲ့ေပမယ့္၊ သူတို႔ အေတြးအေခၚေတြဟာ ေခတ္ေနာက္မက်ဘူး။ ျပည္သူေတြသြားရမယ့္လမ္းကို၊ ျပတ္ျပတ္သားသားရွင္းရွင္းနဲ႔ တစ္စခ်င္းဆြဲ ေခၚျပသြားတယ္။ ေနာက္ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားဟာ ၈၈ မွာေရာ ၂၀၀၇မွာေရာ သူတို႔ လမ္းေပၚထြက္ရမယ့္ အခ်ိန္မွာ အသက္ကိုရင္းၿပီး၊ ထြက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ သူတို႔ တာ၀န္ေက်ခဲ့ၾကပါတယ္။ ေနာက္လည္း သိပ္မၾကာခင္မွာ အမွန္တရားအတြက္ လမ္းေပၚကို ထြက္လာၾကအုံးမွာပါ။ က်ေနာ္ယုံၾကည္ေနပါတယ္ဗ်ာ။
ေလးစားဂုဏ္ျပဳလ်က္ပါ ကိုမ်ဳိးခ်စ္။

Anonymous said...

ကိုမ်ိဳးခ်စ္

လူတစ္ေယာက္ရဲ ့တန္ဖိုးဆိုတာ သူျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ေခတ္က သူ ့ပုခံုးေပၚ တင္ေပးလိုက္တဲ့ သမိုင္းေပးတာ၀န္ကို အဲဒီလူ ဘယ္ေလာက္ထမ္းခဲ့သလဲ ဆိုတာနဲ ့ပဲ ပိုင္းျဖတ္တယ္လို ့ေတာ္လွန္စာဆုိ ဆရာၾကီး ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္က ေရးခဲ့တယ္ဗ်ာ။
တခ်ိန္ၾကရင္ ကိုမ်ိဳးခ်စ္ထမ္းခဲ့တဲ့တာ၀န္က ကိုမ်ိဳးခ်စ္ရဲ ့တန္ဖိုးကို ပိုင္းျဖတ္ေပးပါလိမ့္မယ္။ ဆက္လုပ္ပါ၊ ဆက္ေလွ်ာက္ပါ၊ ဆက္ေဖါက္ပါ။
လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ ၂၀နီးပါးက ေက်ာင္းသားေလးေတြ အခုအခ်ိန္အထိ သူပုန္ၾကီးေတြအျဖစ္ မိုးမခပင္ေတြကို သက္ေသတည္ ေနၾကတုန္း၊ နရသိမ္ တိုက္ နံရံသံတိုင္ေတြကို အက်ဥ္းစံလက္သီးနဲ ့နာက်င္စြာ ထုေနၾကတုန္း ပါပဲဗ်ာ။ ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာ အခ်ိန္အရင္းအႏွီး ၾကီးတယ္ေလ။
ခံစားရတာေပါ့ဗ်ာ၊ သူတို ့ေတြဆိုရင္ ပိုၿပီးေတာ့ေတာင္ ခံစားရတာေပါ့၊ တဘ၀လံုးကို ေလးညိဳ ့ေပၚ ပစ္တင္ထားရတာ မဟုတ္လား။
ရင္တခြင္လံုး တေတာလံုး ေၾကြေနဆဲပါဗ်ာ… ။

ေလာကနတ္

ကလိုေစးထူး said...

စီေဘာက္စ္မွာ ၀င္ေရးေလ့ မရိွေပမယ့္ အားလပ္ခ်ိန္တုိင္းလုိလို လာဖတ္ျဖစ္ပါတယ္ ကုိမ်ိဳးခ်စ္။ စီေဘာက္စ္မွာ ၀င္ေရးျခင္း မေရးျခင္းက ႏိုင္ငံေရး စိတ္ဓာတ္ ဘယ္ေလာက္ရိွလဲ ဆုိတာကို အကဲ ျဖတ္ႏုိင္စြမ္း မရိွပါဘူးဗ်ာ။ အေရးႀကီးတာက က်ေနာ္တုိ႔ ယုံၾကည္တာ၊ က်ေနာ္တို႔ လုပ္သင့္တယ္ထင္တာကို ဆက္လုပ္ေနဖုိ႔ပဲ မဟုတ္လား။ ဆရာလုပ္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ရဲေဘာ္ရဲဘက္အခ်င္းခ်င္း အားေပးကူတာပါ။

Unknown said...

Carry on. I am a usual visitor of your blog. Never give up for our country.

Cheers

Kaung Kin Ko said...

ဒီ post ဖတ္ျပီးေတာ့ ကိုမ်ိဳးခ်စ္ရဲ ့ေတာ္လွန္ေရးစိတ္ဓာတ္ နဲ ့ေစတနာကို ေလးစားမိပါတယ္။

Myanmar Pyay Thar said...

က်ေနာ္လည္း အလုပ္လုပ္ရင္းဆိုေတာ့ ခိုးေၾကာင္ခိုး၀ွက္နဲ႔ တက္ရ ေျပာရတာပါပဲ..ဘေလာ့ပိုင္ရွင္တစ္ေယာက္ဆို ဘယ္လိုျဖစ္မလဲဆိုတာ ကိုယ္ခ်င္းစာပါတယ္..။
ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္ ကိုယ္ပိုင္ဘေလာ့ မရိွဘူး..။ ခင္ဗ်ားတို႔ ဘေလာ့ေတြလို က်ေနာ္လည္း တအားလုပ္ခ်င္တယ္..။ ဒါေပမယ့္ အေျခအေနက မေပးဘူး..။
စိတ္ဓာတ္မက်ပါနဲ႔ ကိုမ်ိဳးခ်စ္..။ ဒီအလုပ္မရိွလည္း ေနာက္အလုပ္တစ္ခုရမွာပါ..မပူပါနဲ႔ဗ်ာ..။ က်ေနာ္တို႔ ေရွ႕ဆက္သြားၾကတာေပါ့..။

ျပည္သား

Anonymous said...

ခင္ဗ်ားရဲ့ခံစားခ်က္ကို ကိုယ္ခ်င္းစာပါတယ္ဗ်ာ၊ ကၽြန္ေတာ္လဲ ႐ုံးေရာက္တာနဲ့ ခင္ဗ်ားblogကို စဖြင့္ၾကည့္လိုက္တာပဲ၊ ခင္ဗ်ားေျပာတဲ့ သံေယာဇဥ္ေပါ့၊ ေန႕ခင္းဘက္လည္း အလုပ္အားတာနဲ့ ဝင္လာတာပါပဲ၊ ဆက္လုပ္ပါ... ခင္ဗ်ားအခုရေနတဲ႕ ပီတိကဘယ္အရာနဲ႕မွ မတူပါဘူး၊။

Cheer....

Century

Anonymous said...

Hello ! Ko Myo Chit,

I always read your blog. Today I see your new title "ကၽြန္ေတာ္ ႏွင့္
C-Box မွ သံေယာဇဥ္မ်ား".
And I feel something after I read that post.
As for me I am living in Myanmar now.
Although I read your blog everyday, I can't write any comment in your
post and also in C-box.
Because you also know our connection situation.
We have to pass some proxy websites if we want to read blogs.
I also create my own blog but I have no chance to write more due to
many reasons.
You & me don't know each other and never seen before.
But u and your blog are always in my mind and I always push my friends
to read your blog.
Therefore don't give up or disappoint for our myanmar youngsters.
We are always try the best for our country and we must hold the
success one day in the near future. There has many people here behind
you. Don't worry and try for best.

Best regards,
MMK

Anonymous said...

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ မနက္ မုိးလင္းလာတာနဲ႔ ျမန္မာသတင္း ဘာမ်ား ထူးသလဲဆုိၿပီး ျမန္မာဘေလာ့ေတြ လုိက္ဖတ္လာတာ ဒီေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရး

စကတည္းကပါ။ သတင္းေတြဖတ္ၿပီးရင္ ကိုမ်ဳိးခ်စ္ စီေဘာက္(စ္) ကုိ အခ်ိန္ရရင္ အၿမဲထို္င္ ၾကည့္ေနခဲ့ပါတယ္။ ကိုမ်ဳိးခ်စ္ ေျပာခဲ့သလုိ

ၾကည့္႐ႈေနသူ ဦးေရ ေလ်ာ့လာတာကုိ သတိထားမိပါတယ္။ ကိုမ်ဳိးခ်စ္ စီေဘာက္(စ္)တင္မဟုတ္ပါဘူး။ ကုိနစ္ စီေဘာက္(စ္) ၾကည့္သူဦးေရလည္း

သိသိသာသာ ေလ်ာ့သြားတာပါပဲ။
ကၽြန္ေတာ္ အျမင္ကေတာ့ ဒီေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရးမွာ နာမည္ႀကီးလာတဲ့ ဘေလာ့ဂါေတြ အေနနဲ႔ တက္ႏုိင္သမွ် အရွိန္ ထိန္းထားေစလုိပါတယ္။

ပို႔စ္တစ္ခုေရးရတာ ဘယ္ေလာက္အခ်ိန္ေပးရတယ္ ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ နားလည္းေပးႏုိင္ပါတယ္။ အခုလုိ ကုိမ်ဳိးခ်စ္၊ ကုိနစ္၊ ကုိထိုက္၊

ေဒါက္တာလြန္းေဆြ နဲ႔ မလင္းလက္တုိ႔ ဘေလာ့ကုိ ဒီေလာက္ အက္တစ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ထားႏုိင္တာကုိက ျမန္မာျပည္သူေတြအေရးကုိ

ဘယ္ေလာက္ အာ႐ုံစိုက္ ႀကဳိးပမ္းေနသလဲဆုိတာ ဘေလာ့ေတြ လုိက္ဖတ္ေနတဲ့ သူတိုင္းသိၾကပါတယ္။ အဲဒီအတြက္လည္း ျမန္မာျပည္သူ

အားလုံးက ေက်းဇူးတင္ေနၾကမွာပါ။
ဒါေပမယ့္ ဘေလာ့ဂါေတြြေၾကာင့္ ကမာၻမွာ ထိပ္ဆုံးမွာ ေနရာယူခဲ့တဲ့၊ ကၽြႏ္ေတာ္တုိ႔ေတြကလည္း ေအာင္ျမင္မႈ ရၿပီလုိ႔ ထင္ျမင္ခဲ့ရတဲ့၊

ရဟန္းေတာ္ေတြ ေက်ာင္းသားေတြ ႏုိင္ငံေရးလႈပ္ရွားသူေတြ ေသြးေတြနဲ႔ ေဖၚေဆာင္ခဲ့ၾကတဲ့ ဒီေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရး သတင္းေတြဟာ

အခုအခ်ိန္မွာ ကမာၻ႕ ျပည္သူေတြ စိတ္၀င္စားမႈ ေလ်ာ့က်လာတာကို ရင္နာနာနဲ႔ လက္ခံရမွာပါ။
ဒါေပမယ့္ ျပည္တြင္းျပည္ပမွာ ရွိတဲ့ ျမန္မာျပည္္သူေတြရဲ႕ အာ႐ုံစိုက္မႈကို ေလ်ာ့မက်သြားေအာင္ ကိုမ်ဳးိခ်စ္တုိ႔ ဘေလာ့ဂါေတြ

ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္ ႏိုင္လိမ့္မယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ယုံၾကည္ပါတယ္။

Anonymous said...

social communication through Myo Chit blogs က သိပ္ၿပီးအံ႔ဩစရာ ေကာင္းလွပါတယ္။ ဒီကေနျဖစ္တည္လာတဲ့ သံေယာဇဉ္ဆိုတာကလဲ မပ်က္ ီစီးမပ်က္ျပယ္နဳိင္ေသာ ပဋိညာဉ္္ တခုျဖစ္တယ္။ ဒီ သံေယာဇဉ္ ျဖစ္တည္လာ ဖို႔ မွတ္ပံုတင္၊ လိပ္စာ၊ promise, souvenir, photo စတာေတြ ဘာတစ္ခုမွ မလိုပါဘူး။ မွန္ကန္႐ိုးသားတဲ့ နိဳင္ငံခ်စ္စိတ္နဲ႔ မတရားမွုကို မတရားမွုမွန္း လက္ခံနိဳင္တဲ့ ဩတပၸအသိ conscious ရွိရင္ blog friend ထက္ေလးနက္
တဲ့အရာ ဘယ္မွာ႐ိွအံုးမလဲ။ bookmark tool bars မွာအျပည္႔တင္ထားတဲ့
myo chit blogs ေတြနဲ႕အခ်ိန္ေတြကုန္သြားလို႔ professor ႐ဲ႕ warning စ ကားေတြကို ေက်ေက်နပ္နပ္ ခံယူလိုက္ရတဲ့အရသာကို ကိုMyo Chit ရဲ႕ အလုပ္ျပဳတ္သြားျခင္းနဲ႕ေတာ့ မနိဳင္းေတာ႔ပါဘူး။ေလးစားပါတယ္။

Anonymous said...

Ko Myo Chit. I belive that " We are ONE"

Anonymous said...

ေကာင္ေလးေရ. နင္႔ကိုအားလံုးခ်စ္ၾက၊ အားကိုးယံုၾကည္ၾကတာမသိဘူးလားကဲြ႔။ လုပ္စရာရွိတာဆက္လုပ္ေလ။ ေနာက္တခါဒါမ်ိဳးေၾကာင္လို႔ကေတာ႔ ထား၀ယ္ၾကိမ္နဲ႔ ေဆာ္ခံရမယ္မွတ္

Hteink Min said...

မဆိုး သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ မင္းမင္းေလဗ်ာ .. ဟက္ ဟက္. နာမည္ေတြအားလံုးပါတယ္ သားသားက်ေတာ့ ခ်န္ခဲ့တယ္။ ဒါတရားဘူး .. ျမန္မာျပည္ေခၚသြားျပီး တရားဆြဲျပစ္္မယ္၊ ဒါဆိုဘယ္ေတာ့မွ တရားမွန္ ျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူး။ ဟက္ ဟက္ မဂၤလာပါဗ်ာ. ဘေလာ့မွာ Social networking ေကာင္းတာ ၀မ္းသာစရာပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ဘေလာ့ေလးလည္း လုပ္စရာေတြ အမ်ားၾကီးရွိေသးတယ္။ ေျဖးေျဖးေတာ့ လုပ္ေနတာပဲ။ Myanmar Revolutionary Blogger အဖြဲ႕ဖြဲ႕ထားရင္ ေကာင္းမယ္ထင္တာပဲ