မာ႐ုကိုျပန္လည္ႏိႈးထျခင္း ႏွင့္ ကဗ်ာသမားရဲ ႔ဆင္ေျခ

တစ္ရက္ကၽြန္ေတာ့မိတ္ေဆြကိုစိုးႏိုင္နဲ႔စကားေျပာေနရင္းနဲ႔ ကဗ်ာေတြဘက္လွည့္သြားပါတယ္
အဲဒိမွာ ကၽြန္ေတာ္လံုးဝမသိခဲ့တဲ့ ကဗ်ာသမားတစ္ေယာက္ အေၾကာင္းကိုစိုးႏိုင္ကေျပာျပခဲ့ပါတယ္
အဲဒိကဗ်ာဆရာကေလာေလာဆယ္ေအာင္ျမင္လူသိမ်ားတဲ့ Brodcaster တစ္ဦးပါ
ကၽြန္ေတာ္နဲ႔လဲေတာ္ေတာ္ခင္ပါတယ္
ဒါေပမယ့္ သူကဗ်ာေတြေရးဖူးမွန္းကၽြန္ေတာ္လံုးဝမသိခဲ့သလို ကဗ်ာေရးတဲ့လူလို႔လဲလံုးဝမသိခဲ့ဘူး
ဒါနဲ႔ ကိုစိုးႏိုင္က သူ႔မွာ႐ိွထားတဲ့ အဲဒိလူထုတ္ဖူးခဲ့တဲ့ကဗ်ာစာအုပ္ေလးကို လက္အေညာင္းခံၿပီးစာ႐ိုက္ပို႔ေပးလိုက္ပါတယ္

ၿပီးေတာ့ကၽြန္ေတာ္ဖတ္ၾကည့္တယ္ ဖတ္ေနရင္းလက္ကအေမႊးေလးေတြတခါတခါ ေထာင္လာပါတယ္
ေနာက္ၿပီး ဖတ္ေနရင္း ကၽြန္ေတာ္အႏွစ္ ၂၀ ေလာက္ငယ္သြားသလိုဘဲခံစားရတယ္
ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ကဗ်ာဆရာကိုခြင့္ေတာင္းၿပီးမူရင္းအတိုင္းတင္ဆက္ေပးလိုက္ပါတယ္
သူ႔နာမည္ရင္းကိုေတာ့ မေျပာပါနဲ႔ဆိုလ႔ိုမူလကေလာင္နာမည္နဲ႔ဘဲတင္ဆက္ေပးလိုက္ပါတယ္
ေနာက္ပိုင္းလဲ ကို မာ႐ု ရဲ့ကဗ်ာေလးေတြကို မ်ိဳးခ်စ္ျမန္မာ မွာအလ်င္းသင့္သလိုတင္ဆက္ေပးသြားမွာပါ

“ ကဗ်ာသမားရဲ ႔ဆင္ေျခ ”

လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္က ေရးၿပီး ထုတ္ေ၀ခဲ့တဲ့ကၽြန္ေတာ့္ရဲ ႔ကဗ်ာစာအုပ္ကို မ်ိဳးခ်စ္ ျမန္မာက သူ႔ဘေလာ့ဂ္မွာ တင္ဆက္ခ်င္တယ္ဆိုေတာ့ အံ့ၾသသြားပါတယ္။ ကဗ်ာဆို တာက လူႀကိဳက္နည္းတဲ့ ပစၥည္းပါ။ ကဗ်ာစာအုပ္ ထုတ္ၿပီဆို ရံႈးတာ မ်ားပါတယ္။ ၀တၳဳဇတ္လမ္းကို ျပန္ေျပာတာေတြ လုပ္တတ္ၾကေပမယ့္။ ကဗ်ာကို ျပန္ရြတ္တာေတြက နည္းပါတယ္။ ကဗ်ာလုပ္ငန္းကို ဘ၀နဲ႔ခ်ီၿပီး လုပ္တဲ့ ကဗ်ာဆရာဆိုတာက အႏုပညာ သည္ေတြထဲမွာ ေတာ္ေတာ္ရွားတာပါ။ ကၽြန္ေတာ့္လို အေပ်ာ္တန္း ကဗ်ာေရးသူေတြ ေတာင္သိပ္မ်ားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေခတ္ကေပါ့။ အင္တာနက္ မထြန္းကား ခင္ကာလပါ။
ဒါေပမယ့္ အခုတေလာ လူသံုးမ်ားေနတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ေတြ ေပၚလာေတာ့ ဘေလာ့ဂ္တိုင္း လိုလိုမွာ ကဗ်ာေတြကို ေတြ႔လာရပါတယ္။ ဘေလာ့ဂါ ကဗ်ာသမားေတြေပါ့။ ၀မ္းသာစရာပါ။ မ်ိဳးခ်စ္ျမန္မာကလည္း အစံုလုပ္တဲ့သူပါ။ ကဗ်ာလည္းေရး၊ သီခ်င္းလည္းဆို၊ က်န္တာေတြလည္း လုပ္ပါေသးတယ္။ လူျခင္းေတာ့မဆံုဖူးေသးပါ။ အခုလည္း ကၽြန္ေတာ့္ရဲ ႔ ရွားပါးလွတဲ့ ကဗ်ာေတြကို ဘယ္လို ရွာေတြ႔သြားတယ္မသိ။ သူ႔ဘေလာ့ဂ္မွာ တင္ခ်င္ပါသတဲ့။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ ႔ကဗ်ာ ရွားပါးရတဲ့ အေၾကာင္းက ကဗ်ာစာအုပ္ ထုတ္ၿပီး ကဗ်ာကို တကယ္ခ်စ္ တတ္တဲ့သူကိုပဲ လက္ေဆာင္ေပးခဲ့လို႔ လူနည္းစုဆီကိုပဲ ေရာက္ခဲ့တာေၾကာင့္ ရွားတယ္လို႔ ေျပာတာပါ။ ကုန္ေအာင္ေျပာရရင္ ကဗ်ာကို စိတ္မ၀င္စားေပမယ့္ အားနာနာနဲ႔ စိတ္အရႈပ္မခံခ်င္သူ တခ်ိဳ႔ကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ ဘီယာေသာက္ခ်င္လို႔ ပိုက္ဆံျပတ္တဲ့အခါ ခပ္မာမာနဲ႔ ကဗ်ာစာအုပ္ တခ်ိဳ ႔ (အေပ်ာ္သေဘာနဲ႔) ေရာင္းစားခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒါေတြကလြဲလို႔ ကၽြန္ေတာ့္ကဗ်ာေတြ လူမသိပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ့မွာ ကိုယ္ပိုင္ ဘေလာ့ဂ္ရွိတာေတာင္ ကိုယ့္ ကဗ်ာေတြကိုယ္ မႀကိဳက္ေတာ့လို႔ တင္မထားပါဘူး။ ဒါေပမယ့္လည္း မ်ိဳးခ်စ္ျမန္မာက ႀကိဳက္လို႔တင္မယ္ဆိုၿပီး ခြင့္ေတာင္းေတာ့ အံ့ၾသၿပီး စဥ္းစားရပါတယ္။

လြန္ခဲ့တဲ့ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္က ကိုယ့္ရဲ ႔လက္ရာကို အခု မႀကိဳက္သေလာက္ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ဒီေန႔ေခတ္မွာ ဆယ္ႏွစ္ဆိုတာက ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားတဲ့အခ်ိန္ပါ။ ဦးေန၀င္း မေသခင္ ဆယ္ႏွစ္က ဗိုလ္သန္းေရႊ ဆယ္ႏွစ္ထက္ အခ်ိန္ပိုရွည္တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ အခုေတာ့ အင္တာနက္ေၾကာင့္ အခ်ိန္ေတြတိုကုန္ပါၿပီ။ ကၽြန္ေတာ့္ ကဗ်ာေတြက ဦးေန၀င္းမေသ ခင္မွာေရးတဲ့ ကဗ်ာေတြဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေဟာင္းေနပါၿပီ။
ဒါေပမယ့္လည္း ႀကိဳက္ခ်င္တဲ့သူႀကိဳက္၊ မႀကိဳက္ခ်င္တဲ့သူေန။ ဒီေန႔ကဗ်ာသမား ေတြလည္း သံေ၀ဂယူၿပီး ဆင္ျခင္ႏိုင္ေအာင္ဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ့ကဗ်ာမ်ား ျပသလိုက္ ပါတယ္။ ရွာရွာေဖြေဖြ တင္ဆက္ေပးတဲ့ မ်ိဳးခ်စ္ျမန္မာကို ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေျပာရမွာပါပဲ။

ဒီကဗ်ာေတြေရးတုန္းက မိုးသီးဇြန္က ေတာထဲမွာ။ ဗိုလ္ေစာေမာင္နဲ႔ဦးေန၀င္းတို႔က မေသၾကေသး။ ေဒၚစုက ျမန္မာျပည္ကေပးစာမ်ား ေရးေနခ်ိန္။ ေဂ်ာ့ခ်္ ဒဗလွ်ဘုခ်္ သမၼတမျဖစ္ေသး။ အဆိုေတာ္ ဘိုႏိုက လူမႈေရးလုပ္ငန္းေတြစလုပ္ခ်ိန္။ ဆုန္သင္းပါ(ရ္) နဲ႔ေခ်ာစုခင္တို႔ အဆိုေတာ္မျဖစ္ၾကေသး။ ဘင္လာဒင္လည္း ကမၻာမေက်ာ္ေသး။ ျမန္မာျပည္မွာ ႏွစ္လံုးထီစၿပီး ေခတ္စားခ်ိန္။ မင္းကိုႏိုင္နဲ႔ ကိုကိုႀကီးတို႔ ကေတာ့ အခုလိုပဲ ေထာင္ထဲမွာ။ ႏုပ်ိဳတဲ့ဘ၀ေတြကို လံုထဲထည့္၊ မီးျပင္းတိုက္ၿပီး ဖိုထိုးေနၾက တယ္။ သံေသရင္ တျပည္၀ေအာင္လို႔ေပါ့။

မာရု၂၀၀၈။

ဇူလိုင္။ ၂ရက္

If you can't see anything, click on Zoom In ( + )

Posted in: Literature,Poem