“ အိမ္႐ွင္မ ရဲ့ တေစၦ”

“ အိမ္႐ွင္မ ရဲ့ တေစၦ”

Please click on photos to ENLARGE!

(၅၃) (C) ေ႐ႊေတာင္ၾကားလမ္း

ဗဟန္းၿမိဳ႕နယ္ ၊ ရန္ကုန္

Dec 31st, 2010
3:05 AM

(၅၃) (C) ေ႐ႊေတာင္ၾကားလမ္း
ဗဟန္းၿမိဳ႕နယ္ ၊ ရန္ကုန္


ေဆာင္းည၏ အေအးဓါတ္ႏွင့္အၿပိဳင္ အေမွာင္ထုက အခန္းငယ္ေလးအား တိတ္ဆိတ္စြာ ႀကီးစိုးေနခဲ့သည္။

ထိုညက သူေသဆံုးသြားခဲ့ေလသည္။ ။

____________________

(၅၃) (C) ေ႐ႊေတာင္ၾကားလမ္း

ဗဟန္းၿမိဳ႕နယ္ ၊ ရန္ကုန္

Dec 30th, 2010
11:06 PM

(၅၃) (C) ေ႐ႊေတာင္ၾကားလမ္း
ဗဟန္းၿမိဳ႕နယ္ ၊ ရန္ကုန္



ရန္ကုန္ ၏ ေဆာင္းတြင္းက ယၡင္ႏွစ္မ်ားထက္ ထူးကဲစြာ တစ္စိမ့္စိမ့္ေအးစက္လြန္းေနေသာ္လဲ မြန္းက်ပ္ေနသည့္ အခန္းငယ္ထဲတြင္ သူကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ေခါက္႐ိုးက်ိဳးေနေသာ ရင္ခုန္သံကို ျပန္လည္ၾကားေယာင္ေနရင္း ည ၏ အေမွာင္ထုထဲ ၿငိမ္သက္စြာ ေခၽြးေစးမ်ားျပန္ေနခဲ့သည္။



စိတ္ကို အျပင္းအထန္တင္းထားရလြန္းမွန္း သိသာစြာ မ်က္ႏွာေပၚမွ တဆတ္ဆတ္လႈပ္ခါေထာင္ထေနသည့္ ေမးေၾကာမ်ား ၊ နဖူးေၾကာမ်ား ၊ တင္းေနေအာင္ ကိုက္ထားေသာ ႏႈတ္ခမ္းမ်ား ျဖင့္ စာေရးစားပြဲေပၚက LED Screen ကို မ်က္အိမ္မ်ား က်ဥ္းေျမာင္းသြားသည္ထိ သူ မလႈပ္မယွက္ စိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။

သူ ထိုသို႔ ျဖစ္ေနသည္မွာ မည္မွ်ၾကာသြားၿပီဆိုသည္ကိုပင္ မသိေတာ့။

ေသခ်ာတာကေတာ့ သူ႐ုန္းထြက္ေျပးခဲ့ေသာ ေန႔စြဲေဟာင္းမ်ားထဲမွ စာမ်က္ႏွာတစ္ခုက အၿမဲမက္ခဲ့သည့္ အိပ္မက္ဆိုးမ်ားထဲမွအတိုင္း သူ႔အား ဘယ္လိုမွ ဆက္လက္လႈပ္႐ွားလို႔မရႏိုင္ေအာင္ ဖန္သားျပင္မွတဆင့္ ဆြဲငင္ညိွဳ႕ယူထားျခင္းကို ခံရျပန္ၿပီ ျဖစ္သည္။

တစ္ခ်ိန္က စူး႐ွခဲ့ဖူးေသာသူ႔မ်က္ဝန္းေတြ တစ္စထက္တစ္စ ပိုမို ေမွးမွိန္က်ဥ္းေျမာင္းလာသလို တုန္ယင္ေနေသာ သူ႔လက္မ်ားက စာေရးစားပြဲခံု ေဘးနားသို႔ လွမ္းလိုက္မိစဥ္မွာပင္ တံခါးေခါက္သံ ျပင္းျပင္းက  နားစည္ထဲသို႔ ဆူညံစြာ ျမည္ဟီးဝင္ေရာက္လာခဲ့သည္။


“ သားႀကီးေရ ထမင္းစားေတာ့မလား သား ခုစားေတာ့ေလ “


အခန္းျပင္မွ မိခင္ျဖစ္သူ ၏ အသံကို ၾကားၾကားျခင္း နံရံ ႐ိွ နာရီကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္မိေတာ့ အခ်ိန္က ည ၁၁ နာရီ ခြဲေနၿပီ ျဖစ္သည္။

သူ ယၡင္ အခါမ်ားကဲ့သို႔ပင္ စိတ္ပ်က္စြာ ျပန္လည္ေအာ္ဟစ္ေတာ့မည့္ဟန္ျပင္ၿပီးမွ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ကို ေလးလံစြာ မႈတ္ထုတ္လိုက္ရင္း အသံကို တတ္ႏိုင္သမွ် တည္ၿငိမ္ေအာင္ထိန္း၍ စိတ္မပါ့တပါ ႏွင့္ပင္ တိုးျငွင္းစြာ ျပန္လည္ေျဖၾကားလိုက္သည္။


 " ဟုတ္.. အေမ.. ရတယ္…  သား ခဏေနမွဘဲ စားေတာ့မယ္ အေမ..  ဒီမွာ လုပ္စရာေတြ ႐ိွေနေသးလို႔ “


ထိုအျပဳအမူကို ႀကိဳတင္ေမွ်ာ္လင့္ၿပီးသား မိခင္ကေတာ့ ယၡင္လိုဘဲ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ ကို အသာ႐ိႈက္ရင္း တိတ္ဆိတ္စြာ ျပန္လည္ထြက္ခြာသြားမွန္း ေသခ်ာသြားသည့္အထိ ေျခသံမ်ားကို သူ ေစာင့္ နားစြင့္ေနမိသည္၊

ထို႔ေနာက္ သူ႔လက္မ်ားက ေဘး႐ိွ Canon All In One Photo Printer ၏ ကုန္လုနီးနီး Paper Tray ကို ဆြဲဖြင့္လိုက္ရင္း နံေဘးမွ Canon Photo Paper တစ္ထုပ္ ကို ဆြဲဖြင့္ေဖါက္ၿပီး Tray ထဲသို႔ ျပည့္လုနီးပါးျဖည့္လိုက္သည္။

ခဏအၾကာတြင္ေတာ့ သူ တစ္စံုတစ္ခုကို သတိရသြားသည့္အလား မ်က္ဝန္းမ်ား ေတာက္ပလာခဲ့ေလသည္။

ဖန္သားျပင္ေပၚ႐ိွ Internet Explorer ၏ Address Bar ထဲသို႔ Mouse ျဖင့္ ျမွားငယ္ေလးကို ေ႐ႊ႕လိုက္ရင္း အမ်ိဳးအမည္ မသိေသာ ေဝဒနာေဟာင္းကို စတင္ခံစားမိျပန္သည္။


ဘုရားေရ သူ ဆာေလာင္ေနတတ္ေသးပါလား…


ထို႔ေနာက္ သူသည္ ဘဝအတြက္ တစ္ခုခုကို ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည့္အလား ေပါ့ပါးသြားဟန္ျဖင့္ Key Board ကို တေဂ်ာက္ေဂ်ာက္ စတင္႐ိုက္ႏွိပ္လိုက္ေတာ့သည္။

မ်ားမၾကာမီ အခ်ိန္တြင္း LED Screen ကို စိုက္ၾကည့္ေနေသာ သူ႔မ်က္ဝန္းမ်ားက ႐ူးသြပ္ေနေသာ တေစၦတစ္ေကာင္အလား အသက္ဝင္ႏိုးၾကားလာခဲ့ၿပီး စကၠန္႔ အနည္းငယ္ အၾကာတြင္ သူ ေျခာက္ကပ္စြာ ရယ္ေမာလိုက္ေသာ္လည္း အသက္မဲ့ေနသည့္ရယ္သံတုမ်ားက သူ႔အခန္းငယ္ေလးအား ပိုမို၍ပင္ အထည္းက်န္ ဆန္ေစခဲ့ေလသည္။

ထို႔ေနာက္ သူ တစ္စံုတစ္ခုကို ဆံုးျဖတ္လိုက္ဟန္ျဖင့္ Print ဆိုသည့္ Key အား တုန္ယင္ေနေသာ လက္ေခ်ာင္းတစ္ခု ႏွင့္ ႏွိပ္လိုက္သည့္အခါ Printer မွ အသံမ်ား ဆူညံစြာ ထြက္လာၿပီးေနာက္ ေျဖးညွင္းစြာစတင္ထြက္လာေသာ ဓါတ္ပံု စကၠဴ တစ္႐ြက္ကို သူဆြဲယူလိုက္ၿပီး စူးနစ္စြာ မလႈပ္မယွက္ စိုက္ၾကည့္ေနရင္း သူ႔အၾကည့္တို႔က မ်က္ေရမ်ားျဖင့္ မႈန္ဝါးသီးနင့္လာခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။

သူ႔ ပါးျပင္ႏွစ္ဖက္အား ဝတ္ထားေသာ အေႏြးထည္၏ လက္ေမာင္းသားမ်ား ႏွင့္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ပြတ္သပ္လိုက္ၿပီး လက္ထဲ႐ိွ ဓါတ္ပံုေလးအား ပန္းတပြင့္အလား ေျဖးညွင္းစြာ ကိုင္တြယ္ရင္း ဂ႐ုတစိုက္ စတင္ဆုတ္ၿဖဲလိုက္သည့္အခ်ိန္တြင္မေတာ့ သူ႔  မ်က္ေရတစ္စက္က ဘယ္ဖက္လက္ဖမိုးေပၚသို႔ အ႐ွန္ျပင္းျပင္းက်ဆင္းသြားတာကို သူခံစားလိုက္ရသည္။

အခ်ိန္အနည္းငယ္အတြင္းမွာပင္ သူ႔ေ႐ွ႕မွ စားပြဲေပၚတြင္ အစိတ္စိတ္ အမႊာမႊာ ဆုတ္ၿဖဲထားေသာ ဓါတ္ပံု စကၠဴမ်ားက ေတာင္တစ္ခုအလားျမင့္မားလာခဲ့သည္။

ထို႔ေနာက္ သူ မ်က္လံုးမ်ားကို မွိတ္ထားရင္းႏွင့္ပင္ စုတ္ၿဖဲထားေသာ ဓါတ္ပံု စကၠဴမ်ားကို ညာလက္ျဖင့္ ဆုပ္ယူလိုက္ၿပီး သူ႔ ပါးစပ္အတြင္းသို႔ ေဆးခါးတစ္ခုကဲ့သို႔ ပစ္သြင္းလိုက္ရင္း ဘယ္လက္ေခ်ာင္းမ်ားျဖင့္ ေနာက္ထပ္ စကၠဴလက္တစ္ဆုပ္ ကို အငမ္းမရ ဆုပ္ယူလိုက္ေတာ့သည္။ ။

____________________

Dec 31st, 2010
03:12 AM

(၅၃) (C) ေ႐ႊေတာင္ၾကားလမ္း
ဗဟန္းၿမိဳ႕နယ္ ၊ ရန္ကုန္
  


အသက္အ႐ြယ္ေၾကာင့္ပင္လား ရာသီဥတု ၏ ေျပာင္းလဲလာမႈေၾကာင့္လားေတာ့မေျပာတတ္.. ပံုမွန္ဆိုလ်င္ ည ၉ နာရီခန္႔တြင္ အိပ္ေပ်ာ္ ၍ မနက္ဆိုလ်င္ ၅ နာရီ ေက်ာ္ေက်ာ္ခန္႔တြင္ ဘယ္လို မွ ဆက္လက္အိပ္စက္ျခင္း မျပဳႏုိင္ေတာ့သည္မွာ ၾကာခဲ့ေပၿပီ။

ယေန႔ေတာ့ ေဒၚျမင့္ျမင့္သန္း ထူးျခားစြာ ပင္ မိုးလင္းလုနီးသည္အထိ သန္းေခါင္ေက်ာ္ထဲက လံုးဝ မအိပ္ႏိုင္ခဲ့ဘဲ သားျဖစ္သူ၏အေၾကာင္းက ေခါင္းထဲေရာက္ေနခဲ့သည္။

ယၡဳတေလာ သားႀကီး ၏ အထီးက်န္ဆန္ဆန္ ေနထိုင္တတ္လာျခင္းအား မႏွစ္သက္ေသာ္လဲ သားကို ဘယ္တုန္းကမွ ဇြတ္အတင္းေျပာဆို၍ မရမွန္းသိေသာေၾကာင့္ ၾကည့္ေနရေသာ္ျငား မိခင္ပီပီ စိတ္မခ်မ္းသာခဲ့ေပ။

သားျဖစ္သူ ၏ ခ်စ္သူေကာင္မေလး စႏိုး ႏွင့္ ၄င္းတို႔ ေျပာေနၾက အင္တာနက္ ႏွင့္ ပါတ္သက္ေသာကိစၥ တစ္ခုအတြက္ ကေတာက္ကဆျဖစ္ေနခဲ့သံကို လူႀကီးနားႏွင့္ၾကားခဲ့ေသာ္လဲ ဝင္ေျပာမိလ်င္ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာက စိတ္ခုမည္ကို ေတြးမိသျဖင့္ မိမိဘာသာတံုဏွိဘာေဝ ေနလိုက္ရင္း ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ထားခဲ့မိသည္။

မၾကာမီပင္ မိုးေသာက္ယံ အလင္းေရာင္တို႔က အခန္းျပဳတင္းမွ ခန္းဆီးစ တို႔ အား တြန္းဖယ္ဝင္ေရာက္လာခ်ိန္တြင္မေတာ့ ေမွးကနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားမိခိုက္ သားႀကီး၏ အသံနက္ႀကီးျဖင့္ ေသြးပ်က္မတပ္ေအာ္လိုက္သည့္ “ အေမ “ ဟု ေခၚသံကိုၾကားၿပီး လန္႔ႏိုးလာခဲ့သည္။

အိပ္ယာမွ လူးလဲ ထၿပီး ေအာက္ထပ္မွ သားႀကီး ၏ အခန္းဝသို႔ ေရာက္လာခ်ိန္တြင္ မေတာ့ အခန္းတံခါး၏ ေအာက္ေျခ မွ ေဖ်ာ့ေတာ့စြာ လြန္႔လူးေနေသာ မီးေရာင္မွိန္မွိန္က စိတ္ကို အနည္းငယ္ သက္သာေစခဲ့သည္။

သို႔ေသာ္လဲ မိခင္စိတ္က မေနသာေအာင္တြန္းပို႔မႈျဖင့္ တံခါးကို အသာအယာ တြန္းဖြင့္လိုက္သည့္ အခါတြင္မေတာ့ ….


“ အား “ …


ေဒၚျမင့္ျမင့္သန္း ၏ ေၾကာက္႐ြံ႕စြာ ေအာ္ဟစ္လိုက္သံက ေ႐ႊေတာင္ၾကားလမ္း တစ္ခုလံုးကို လႈပ္ႏိႈးလိုက္သကဲ့သို႔ပင္ …


“ ဘုရားေရ…..”


“ လုပ္ၾကပါဦး…. မႀကိဳင္ မႀကိဳင္လာပါဦး… ေမာင္သန္း “


ေဒၚျမင့္ျမင့္သန္း ေအာ္ဟစ္ရင္း မ်က္လံုးမ်ားျပဳးက်ယ္ၿပီး ရင္ဘတ္ကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဖိႏွိပ္လိုက္ေလသည္။


“ အမေလးေတာ္ ….. သားႀကီးေရ သားႀကီး… “


စကားလံုးမ်ား မဆံုးႏိုင္ခင္ ေဒၚျမင့္ျမင့္သန္း ၏ မ်က္လံုးမ်ား မဲေမွာင္သြားခဲ့သည့္ခဏ


 “ အား “ ………


ေဒၚျမင့္ျမင့္သန္း ႀကိဳးျပတ္သြားေသာ ႐ုပ္ေသး႐ုပ္ တစ္႐ုပ္လို ေပ်ာ့ေခြလဲက်သြားေလေတာ့သည္၊ ၊ ၊ ။

____________________

Dec 31st, 2010
9:27 AM
  
(၅၃) (C) ေ႐ႊေတာင္ၾကားလမ္း
ဗဟန္းၿမိဳ႕နယ္ ၊ ရန္ကုန္


မႈခင္းရဲအရာ႐ိွ ဦးေအာင္လင္းထြန္း ေရာက္႐ိွလာခဲ့ခ်ိန္တြင္မွာေတာ့ (၅၃) (C) ေ႐ႊေတာင္ၾကားလမ္း တြင္ မႈခင္းရဲဝန္ထမ္းမ်ား ႐ွင္းလင္းသြားၿပီျဖစ္သလို နာေရးကူညီမႈအသင္းမွ ကိုေက်ာ္သူ ကိုယ္တိုင္ေမာင္းႏွင္လာေသာ ကားတစ္စီးက ေရာက္႐ိွေနခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။

အခင္းျဖစ္ပြားရာ အခန္းငယ္တြင္းတြင္ ငိုေႀကြးေနေသာ ေဒၚျမင့္ျမင့္သန္း ၊ အိမ္တြင္ခိုင္းေစေသာ မိႀကိဳင္ ႏွင့္ ကားေမာင္းသူ ေမာင္သန္း သာ႐ိွေနခဲ့ၿပီး ကြန္ျပဴတာ စားပြဲခံု ေဘးတြင္ Printer တစ္လံုးႏွင့္ အနီး႐ိွ ၾကမ္းျပင္တြင္ ကန္႔လန္႔ျဖတ္ အေနအထားႏွင့္ ေသဆံုးေနသူ သူရိန္ဦး (ခ) သားႀကီး ၏ အေလာင္းအား ပိတ္ျဖဴစ ျဖင့္ ဖံုးလႊမ္းထားေလသည္။


“ အမ ကၽြန္ေတာ္ တာဝန္အရ ေမးစရာေလးေတြ ႐ိွလို႔ ေျဖေပးႏိုင္မလားခင္ဗ် “


" ဟုတ္ကဲ့ ..  ရပါတယ္႐ွင္ ေမးပါ “


“ အမသားမွာ စိတ္ညစ္စရာေတြ ဘာေတြ ဟို… လူငယ္ဘာဝေပါ့ဗ်ာ အသဲကြဲတာေတြ ဘာေတြ ႐ိွသလား ဆိုတာ အမ သိရင္ “ …
စကားမဆံုးခင္ပင္…


" အို … မဟုတ္တာ သားႀကီးက ကၽြန္မကို အၿမဲ တိုင္ပင္ေနက် ကၽြန္မ မသိတာ ဘာမွမ႐ိွဘူး “


“ ခု တေလာ သူ႔ ေကာင္မေလး စႏိုး နဲ႔ သူ စကားမ်ားတာေလး တစ္ခုဘဲ ႐ိွတယ္ အဲ့ဒါလဲ ခုမွ မဟုတ္ဘူး သူတို႔ဘာသာ ျဖစ္ၿပီးၿပီးသြားေနက် ကၽြန္မ သားႀကီးက ဘယ္ေတာ့မွ အဲ့လို လုပ္မွာ မဟုတ္ဘူး…. “


ေဒၚျမင့္ျမင့္သန္း ငိုသံမ်ား စြက္လာခဲ့သည္ကို ျပန္ထိန္းရင္း


“ တစ္ခုေတာ့ ႐ိွတယ္ သားႀကီး ခုတေလာ အျပင္လဲမထြက္ အစားလဲမစားေတာ့ဘဲ ေနေနတာေတာ့ၾကာၿပီ “


ဦးေအာင္လင္းထြန္း မွ စိတ္အားတက္လာဟန္ျဖင့္


“ ဟုတ္ကဲ့ အမ ဘယ္ရက္ပိုင္းေလာက္ထဲကလဲ “


“ ၾကာၿပီ႐ွင့္ အတိအက်ေတာ့ မမွတ္မိဘူး ဒါေပမယ့္ သူတစ္ရက္ေတာ့ ထမင္းစားခါနီး မွတ္မွတ္ရရ လာေျပာတယ္ “


“ ဟုတ္ကဲ့ ဘာေျပာခဲ့လဲ အမ “


“ အေမ ဒီ ဝက္ဘ္ ဆိုက္ကိုၾကည့္ဖူးလားတဲ့ .. ၾကည့္လိုက္ေတာ့လဲ ျမန္မာဟင္းေတြခ်က္ထားတဲ့ပံုေတြပါဘဲ “

“ ကၽြန္မက သူေျပာတာ နားမလည္လို႔ ထပ္ေမးေတာ့ သူစိတ္ဆိုးတယ္ေလ “

“ ဟဲ့ သားႀကီးရယ္ နင္တို႔အင္တာနက္ဆိုက္ ဆိုတာေတြ ငါဘယ္သိမလဲ “ ဆိုေတာ့ …

“ ထားလိုက္ပါေတာ့ အေမရာ… ဆိုၿပီး ဘာမွ ထပ္မေျပာေတာ့ဘူး “


“ ဟုတ္ၿပီ အမ ကၽြန္ေတာ္ အမ အိမ္က ခိုင္းတဲ့ သူေတြကို ခဏ ေမးပါရေစ “


ဦးေအာင္လင္းထြန္းက ေဒၚႀကိဳင္ အား တစ္ဖက္ခန္း သို႔ အသာေခၚယူ၍


“ မႀကိဳင္ ဒီအိမ္ မွာ လုပ္တာၾကာၿပီလား “


(ငိုသံျဖင့္) “ ဟုတ္ကဲ့… ၾကာဆို..  သားႀကီး.. သားႀကီးတစ္သက္ပါဘဲ႐ွင္ “


“ ဟုတ္ကဲ့ သားႀကီး ခုတေလာ ဘာေတြ ထူးထူးျခားျခား ျပဳမူသလဲ မႀကိဳင္သိသေလာက္ေပါ့ေနာ္ “


“ ဟုတ္ကဲ့ က်ဳပ္တို႔ကေတာသူဆိုေတာ့ ဘာမွေတာ့ နားမလည္ဘူးေပါ့႐ွင္ ဒါေပမယ့္ကေလးက တခုခုျပဳစားတာခံေနရတယ္လို႔ ထင္မိသား “


“ ဘာလို႔ထင္တာလဲ အမ ဘာျဖစ္ေနလို႔လဲ “


“ သူက တစ္သက္လံုး အစားဆိုရင္ က်ဳပ္ လက္ရာမွ က်ဳပ္လက္ရာ႐ွင့္..  တေန႔က်ေတာ့ သားႀကီး အိမ္ျပန္ေရာက္လာတာနဲ႔ အေမႀကိဳင္သားကို ဒါမ်ိဳးခ်က္ေကၽြးပါလားဆိုၿပီး သူ႔ကြန္ျပဳတာထဲက ဟင္းခ်က္ထားတဲ့ ပံုေတြ ေခၚျပတယ္႐ွင့္ “

“ ကၽြန္မကလဲ ပံုေတြၾကည့္ေတာ့ ထူးထူးဆန္းဆန္း မၾကားဖူးတဲ့ ဟင္းေတြက မ်ားေနေတာ့ အေမႀကိဳင္တို႔က ေတာသူေတြပါသားရယ္ ဒါမ်ိဳးဟင္းေတြ ၾကားဖူးေပါင္ လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္မိတယ္ “

“ အဲ့လိုေျပာလိုက္တာ နဲ႔ သူ႔မ်က္ႏွာအရမ္းပ်က္ၿပီး ဘာမွလဲ ဆက္မေျပာေတာ့ဘဲ လွည့္ထြက္သြားေတာ့တာပါဘဲ “

“ ဒါနဲ႔ ကၽြန္မလဲ ကားေမာင္းတဲ့ ေမာင္သန္း ကိုေခၚေမးေတာ့မွ ေမာင္သန္းက မႀကိဳင္ရယ္ သားႀကီးက အင္တာနက္ထဲက မိန္းမ တစ္ေယာက္ ရဲ့ ဟင္းခ်က္တာ ကိုဆိုလား စြဲလမ္းေနတာ လို႔ေျပာတယ္ “

“ ဘယ္က မိန္းမ ဘယ္သူ ဆိုတာေတြေတာ့ သူလဲ သိပ္နားမလည္ပါဘူးတဲ့ ဒါေပမယ့္ သားႀကီးက ခုတေလာ အမထည့္ေပးတဲ့ ထမင္းဘူးကို ကားေပၚေရာက္တာနဲ႔ ဖြင့္ၾကည့္ၿပီး သူ႕ လက္ကိုင္ဖုန္းေလးထဲက ပံုေလးေတြ နဲ႔ ယွဥ္ယွဥ္ၾကည့္တယ္တဲ့ ၿပီးရင္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔ ထမင္းဘူးကို ေမာင္သန္းကိုေပးၿပီး ဦးေမာင္သန္းဘဲ စားလိုက္ပါေတာ့ဗ်ာ လို႔ ေျပာေျပာၿပီး ဆင္းသြားတယ္တဲ့႐ွင့္ “


“ ဒါဆို ရပါၿပီ မႀကိဳင္ လုပ္စရာ႐ိွတာ သြားလုပ္ႏိုင္ပါၿပီ “


“ ဟုတ္ကဲ့ပါ႐ွင့္ “


မရပ္မနား စီးက်လာေသာ မ်က္ရည္မ်ားကို လက္မွ အက်ႌစျဖင့္သုတ္ရင္း တ႐ိႈက္ငင္ငင္ ျဖင့္ ေဒၚႀကိဳင္ႀကိဳင္ ျပန္လည္ထြက္ခြာသြားသည္။

ထို႔ေနာက္ ဦးေအာင္လင္းထြန္း လဲ ေသဆံုးသူ သားႀကီး ၏ အခန္းတြင္းသို႔ျပန္ဝင္လာခဲ့ၿပီး အသင့္ယူလာသည့္ လက္အိပ္တစ္စံုကို စြပ္၍ အေလာင္းအားလႊမ္းျခံုထားေသာ ပိတ္ျဖဴစအားေျဖးျငွင္းစြာဖယ္႐ွားလိုက္ရာ


“ ဟာ “


႐ုပ္တရက္မို႔ မႈခင္းအေတြ႔အႀကံဳမ်ားစြာ႐ိွေသာ ဦးေအာင္လင္းထြန္းပင္လ်င္ တုန္လႈပ္စြာ ေျခ ႏွစ္လွမ္းမွ် ေနာက္ျပန္ဆုတ္လိုက္မိေလသည္။

ေသဆံုးသူ ၏ မ်က္ႏွာတြင္ မ်က္လံုးမ်ားမွာ ေပါက္ထြက္မတတ္ျပဴးထြက္၍ေနၿပီး အ႐ိုးေပၚအေရတင္မွ်သာက်န္႐ိွေသာ မ်က္ႏွာအထက္ပိုင္းတစ္ခုလံုးမွာ ေသြးမ်ားမ႐ိွေတာ့ဘဲ ျဖဴဆြတ္ေနေသာ္လည္း ပါးစပ္ႏွင့္ ေမးေစ့ ပါးျပင္ေအာက္ပိုင္းမ်ား အားလံုးမွာ က်ယ္ေလာင္စြာဟထားေသာ မဲနက္ေနသည့္ ပါးစပ္တြင္းမွ စီးက်ထားသည့္ အနက္ေရာင္အေရမ်ား ျဖင့္ စြန္းထင္း႐ႊဲနစ္ေနၿပီး ေသြးပ်က္စရာ အေနအထားျဖစ္ေနေလသည္။

ဦးေအာင္လင္းထြန္း က အေတြ႔အႀကံဳ႐ိွသူ ပီပီ စိတ္ကို တည္ၿငိမ္ေအာင္ထိန္းလိုက္ပံုျဖင့္ မ်က္ခံုးမ်ားႀကံဳ႕ရင္း ေသဆံုးသူ၏ ႏွတ္ခမ္းႏွင့္ ခပ္ဟဟ ျဖစ္ေနေသးေသာ ပါးစပ္အတြင္းမွ အမဲေရာင္အေရမ်ားအား လက္ျဖင့္အသာတို႔ၿပီး နမ္း႐ႈၾကည့္လိုက္ေလသည္။

အေတြ႔အႀကံဳအရ အဆိပ္မဟုတ္မွန္းသိေသာ္လည္း ဓါတ္ခြဲခန္းသို႔ ပို႔ၿပီး စစ္ေဆးရန္ ႏွင့္ ရင္ခြဲ႐ံု မွ ေဆးမွတ္ခ်က္တို႔အား ရယူရန္ ၄င္း ၏ အလုပ္သင္တပည့္ ေမာင္ေအး အားမွာၾကားအၿပီး အေလာင္းအနီး႐ိွ Computer Monitor Screen က ေမွာင္မဲေနသျဖင့္ စားပြဲခံုေပၚ မွ Mouse ကေလးကို လက္အိပ္ဝတ္ထားေသာ လက္မ်ားျဖင့္ သတိႀကီးစြာထားၿပီး လႈပ္လိုက္ေတာ့မွ ဖန္သားျပင္ေပၚတြင္ ျပန္လည္ အသက္ဝင္သြားေသာ အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာ တစ္ခုကေပၚလာေလသည္။

ထို႔ေနာက္ ဦးေအာင္လင္းထြန္း မွ မွတ္စုစာအုပ္ငယ္ေလးတစ္ခုကို ထုတ္ယူ၍ Screen ေပၚ႐ိွ စာမ်က္ႏွာမွ အင္တာနက္ လိပ္စာ အား သတိႀကီးစြာထား၍ ကူးယူလိုက္ၿပီး အိမ္႐ွင္ ေဒၚျမင့္ျမင့္သန္းအား ႏႈတ္ဆက္၍ ႐ံုးခ်ဳပ္သို႔ ျပန္လည္ ထြက္ခြာလာခဲ့သည္။

____________________

Dec 31st, 2010
1:39 PM

မႈခင္းစံုစမ္းေထာက္လွန္းေရး ႐ံုးခ်ဳပ္ (C.I.D)
အင္းစိန္ၿမိဳ႕နယ္ ၊ ရန္ကုန္


စာ႐ြက္မ်ား ဖိုင္တြဲမ်ား ႏွင့္ ျပည့္က်ပ္႐ႈပ္ပြေနေသာ ႐ံုးခန္းထဲတြင္ ဦးေအာင္လင္းထြန္း တစ္ေယာက္ထဲ Laptop ေ႐ွ႔ အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ေနမိေလသည္။

စီးကရက္တစ္လိပ္ကို ထုတ္ယူဖြာ႐ိႈက္ရင္းႏွင့္ မနက္က လူေသမႈမွ ႐ယူခဲ့ေသာ မွတ္စုစာအုပ္ေလးအား စားပြဲေပၚတြင္ျပန္လည္ဖတ္႐ႈရင္း ေသဆံုးသူ၏ ေနာက္ဆံုးအေျခအေနမ်ားအား ျပန္စဥ္းစားေနမိသည္။

ထို႔ေနာက္ သူ တစ္စံုတစ္ခုကို သတိရသြားဟန္ျဖင့္ အိပ္ေဆာင္မွတ္စုစာအုပ္ေလး၏ ေနာက္ဆံုးစာမ်က္ႏွာကို ဖြင့္လွစ္လိုက္ၿပီး Laptop မွ Key Board လက္ကြက္ေပၚတြင္ သူ မွတ္ယူလာေသာ Internet စာမ်က္ႏွာ ၏ လိပ္စာအား တစ္လံုးခ်င္းေသခ်ာစြာ႐ိုက္ထည့္လိုက္ေတာ့သည္။

____________________

Dec 31st, 2010
8:44 PM

မႈခင္းစံုစမ္းေထာက္လွန္းေရး ႐ံုးခ်ဳပ္ (C.I.D)
အင္းစိန္ၿမိဳ႕နယ္ ၊ ရန္ကုန္


ဆရာျဖစ္သူ ဦးေအာင္လင္းထြန္း တညေနလံုး ထူးျခားစြာတိတ္ဆိတ္ေနေသာ္လည္း ၄င္း ၏ ႐ံုးခန္းထဲမွအဆက္မျပတ္ထြက္ေပၚေနေသာ Printer ၏ အသံမ်ားေၾကာင့္ ေမာင္ေအး က သူ႔ဆရာအား မေႏွာက္ယွက္ဝန္႔သျဖင့္ သည္းခံ ေစာင့္ဆိုင္း ေနေနေသာ္ျငား ႏွစ္သစ္ကူးအႀကိဳည ျဖစ္သျဖင့္ CID တစ္႐ံုးလံုးတြင္ သူတို႔ ႏွစ္ဦးသာက်န္ရစ္ေနေတာ့သည့္အတြက္ ေမာင္ေအး အရဲစြန္႔ၿပီး ဦးေအာင္လင္းထြန္း ႐ံုးတံခါးဝ ကို အသာေခါက္ရင္းေမးလိုက္သည္။


“ ဆရာေရ ဆရာ ၊ ဆရာ တစ္ခုခုစားခ်င္ရင္ ကၽြန္ေတာ္ သြားဝယ္လိုက္မယ္ေလ ဒီည ဆိုင္ေတြ ေစာေစာပိတ္ၾကလိမ့္မယ္ေနာ္ "


အတန္ၾကာသည္အထိ Printer မွ အသံမ်ားမွတစ္ပါး ဦးေအာင္လင္းထြန္းထံမွ ျပန္ေျဖသံမၾကားရသျဖင့္ အလုပ္လုပ္ရင္း ရံဖန္ရံခါ အိပ္ေပ်ာ္သြားတတ္ေသာ ဆရာ ၏ အေၾကာင္းကိုသိေနေသာ ေမာင္ေအး က အရဲစြန္႔ၿပီး တံခါးလက္ကိုင္ကို လွည့္ဖြင့္ရင္းဝင္လိုက္သည္။


“ အမေလးဗ်ာ “


ေမာင္ေအး အသံမ်ားျပာသြားသည့္အထိ ေၾကာက္လန္႔စြာေအာ္ဟစ္လိုက္သည္။

႐ံုးခန္းထဲတြင္ ေစာင့္ႀကိဳေနသည္က Monitor ကို ေပါက္ထြက္မတတ္ ျပဴးက်ယ္ေနသည့္ မ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ စိုက္ၾကည့္ေနရင္း ပါးစပ္ႏွင့္ ရင္ဘတ္ေပၚတြင္ အမဲေရာင္ အရည္မ်ားျဖင့္ေပက်ံေနကာ ၄င္းေ႐ွ႕စာေရးစားပြဲေပၚတြင္ စုပံုေနေသာ အပိုင္းပိုင္းအစစ ျဖစ္ေနေအာင္ဆုတ္ျဖဲထားသည့္ စကၠဴမ်ားေပၚတြင္ ဦးေအာင္လင္းထြန္း ဝမ္းလ်ားထိုးလ်က္သား ေမးကိုတင္ရင္း အသက္ေပ်ာက္ေနၿပီျဖစ္သည္။

____________________

Jun 30th 2011
07:52 AM

(၅၃) (C) ေ႐ႊေတာင္ၾကားလမ္း 
ဗဟန္းၿမိဳ႕နယ္ ၊ ရန္ကုန္


ယေန႔မနက္ လူသူကင္းမဲ႔ေနသည့္ ထိုျခံႀကီးထဲသို႔ လူလတ္ပိုင္း လူကံုတံမ်ားျဖစ္ၾကသည့္ ဦးႏိုင္ဆန္း ေဒၚပပေအာင္ ႏွင့္ ၁၄ ႏွစ္အ႐ြယ္ တစ္ဦးတည္းေသာသမီးေလး ေမျမင့္မိုရ္ တို႔ လူငယ္ မိသားစု စတင္ေျပာင္းေ႐ႊ႕လာခဲ့ၾကသည္။

၆ လ ေက်ာ္ခန္႔ လူမေနခဲ့သည့္ မိုးသားေရာင္ အိမ္ႀကီးမွာ ဖံုအထပ္ထပ္ႏွင့္ ျမင္မေကာင္းေအာင္ ျဖစ္ေနေသာ္လည္း ေပ်ာင္းေ႐ႊ႕လာသူ မိသားစုကေတာ့ ေပ်ာ္႐ႊင္တက္ၾကြစြာပင္ တက္ညီလက္ညီ႐ွင္းလင္းေနၾကသည္။

ေရာက္ေရာက္ျခင္းပင္ သမီး ျဖစ္သူ ေမျမင့္မိုရ္ က ေအာက္ထပ္႐ိွ အခန္းငယ္တြင္ သူေနပါ့မည္ဟု ဖခင္ အားပူဆာလိုက္သည့္ အခါမတြင္ေတာ့ အိမ္ေရာင္းဝယ္သူ ပြဲစား ကိုခင္ရီ ႏွင့္ ေျပာျဖစ္ခဲ့သည့္ စကားတစ္ခ်ိဳ႕ကို ဦးႏိုင္ဆန္း ျပန္လည္ၾကားေယာင္လာမိသည္ “


" က်ဳပ္က ခင္ဗ်ားတို႔နဲ႔ အေရာင္းအဝယ္လုပ္လာတာ ၾကာၿပီဆိုေတာ့ မညာခ်င္ပါဘူးဗ်ာ ၊ ဒီေ႐ႊေတာင္ၾကားအိမ္ႀကီးက တကယ္ဆို သိန္း ၈၀၀၀ ေလာက္အသာေလးတန္ပါတယ္ ဒါေပမယ့္ သိတဲ့အတိုင္း လူေသမႈ ျဖစ္ဖူးေတာ့ အယူသည္းတဲ့လူေတြေၾကာင့္ ေရာင္းလဲ မထြက္ ဆက္လဲ မေနခ်င္ၾကေတာ့တာမို႔ ေဒၚျမင့္ျမင့္သန္းက သိန္း ၇၅၀၀ ေခၚထားရာကေန သိန္း ၆၅၀၀ နဲ႔ ခ်ေရာင္းလိုက္တာဗ် ကိုႏိုင္ဆန္း မယူရင္ က်ဳပ္ေတာင္ အကို႔ဆီက ေငြေလး လွည့္ၿပီး ယူထားမလို႔စဥ္းစားေနတာ ခင္ဗ်ားကံေကာင္းတယ္ မွတ္ “


“ ဟုတ္ပါတယ္ ကိုခင္ရီရယ္ ဒါနဲ႔ ပထမ ဆံုးလာၾကည့္ၿပီးတဲ့ေန႔ထဲက ဒီလမ္းထဲက မိတ္ေဆြေတြတစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဒီအိမ္ႀကီးမွာ ေသသြားတဲ့ေကာင္ေလး ရဲ့ သူရဲ ေခ်ာက္ေနတယ္ ဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ့္အမ်ိဳးသမီး မသိေအာင္ တိတ္တိတ္ သတိေပးၾကတယ္ဗ်၊ သိတဲ့ အတိုင္းဘဲ ကၽြန္ေတာ္ကလဲ ဒါေတြမွ အယံုအၾကည္မ႐ိွတာ ဆိုေတာ့ ဘယ္လိုမွ မေနပါဘူး ဒါနဲ႔ ေသသြားတဲ့ ေကာင္ေလးေနတာ ဘယ္အခန္းလဲဗ် “


“ ေအာက္ဆံုးထပ္က တစ္ခန္းထဲ႐ိွတဲ့ အခန္းေလဗ်ာ ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ား အမ်ိဳးသမီး နဲ႔ သမီးေလး ကိုေတာ့ သြားမေျပာေနပါနဲ႔ဗ်ာ ကၽြန္ေတာ္က ဒီအိမ္ႀကီးကို ေစ်းကြက္ထဲတင္မယ္ဆိုတာနဲ႔ ဘုန္းႀကီးေတြပင့္ၿပီး ပုရိတ္႐ြတ္ အမွ်ေဝေပးၿပီးပါၿပီ စိတ္ခ်ၿပီးသာေနပါ “

____________________

“ ေဖေဖ .. ေဟာၾကည့္ “
  
“ ေဖေဖ ၊ ေဖေဖ သမီးေျပာေနတယ္ေလ သမီး ေအာက္ထပ္ကအခန္းမွာ ေနမယ္ေနာ္ဆို “


ႏႈတ္ခမ္းေလး ဆူ ၿပီးေျပာေနေသာ ေမျမင့္မိုရ္ ေလးအား ၾကည့္ရင္း ဦးႏိုင္ဆန္း ေခါင္းတစ္ခ်က္ခါလိုက္ၿပီး ၿပံဳး၍


“ ငါ့သမီးသေဘာ ငါ့သမီးသေဘာ “

ဟု ေျဖလိုက္ေလေတာ့သည္။

____________________

Jul 3rd 2011
10:43 PM
  
(၅၃) (C) ေ႐ႊေတာင္ၾကားလမ္း 
ဗဟန္းၿမိဳ႕နယ္ ၊ ရန္ကုန္



မိုးမ်ား႐ြာသြန္းေနသျဖင့္ ေမျမင့္မိုရ္ တစ္ဦးထဲ အခန္းေလးထဲ႐ိွ အိမ္႐ွင္ေဟာင္းမ်ား မွ ထားခဲ့ေသာ စာၾကည့္စားပြဲေပၚတြင္  Laptop ကို ဖြင့္ Earphone ကို တပ္ၿပီး Hip Hop သီခ်င္းမ်ားကို က်ယ္ေလာင္စြာ နားေထာင္ရင္း Facebook ႏွင့္ Gmail တြင္ Internet မွ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ႏွင့္ အျပန္အလွန္ Chat လုပ္ရင္း ဆယ္ေက်ာ္သက္တို႔သဘာဝ တခစ္ခစ္ျဖစ္ေနေလသည္။

ထိုစဥ္ ႐ုပ္တရက္ လွ်ပ္စီးမ်ား လက္သြားသျဖင့္ လန္႔သြားၿပီး စားပြဲေပၚတြင္ မ်က္ႏွာေမွာက္ခ်လိုက္မိရင္း ျပန္အေမာ့တြင္ ထပ္လက္သြားေသာ လွ်ပ္စီးေရာင္ေၾကာင့္ စားပြဲေပၚတြင္ ခဲတံျဖင့္ေရးထားေသာ စာေလးတစ္ေၾကာင္းကို ႐ုပ္တရက္ ေတြ႔လိုက္ေလသည္။


“ အိမ္႐ွင္မလက္ရာ “


ထို အမည္အား ေမျမင့္မိုရ္ တေနရာရာတြင္ ၾကားဖူးေနသျဖင့္ ဘာရယ္ မဟုတ္ဘဲ Facebook တြင္း႐ိွ Search Box ထဲ တြင္ ျမန္မာလို စာလံုးေပါင္းၿပီး ႐ိုက္ထည့္လိုက္ေလေတာ့သည္။

____________________

Jul 4th  2011
3:05 AM

(၅၃) (C) ေ႐ႊေတာင္ၾကားလမ္း
ဗဟန္းၿမိဳ႕နယ္ ၊ ရန္ကုန္


ရန္ကုန္ မိုး၏ အၿငိွဳးတစ္ႀကီး ႐ြာသြန္းေနေသာ မိုးေရစက္သံမ်ားက HP Laser Printer တစ္လံုး၏ မရပ္မနား လႈပ္႐ွားေနသံမ်ားႏွင့္ ေရာယွက္ရင္း မီးမိွန္မိွန္လင္းေနေသာ အခန္းငယ္ေလးအား ဆူညံစြာ ႀကီးစိုးေနခဲ့သည္။


ထိုညက ေမျမင့္မိုရ္ ေသဆံုးသြားခဲ့ေလသည္။

____________________

မွတ္ခ်က္။ ။ အမရင္းလို ခ်စ္ခင္ေလးစားရတဲ့ မႀကီး မမို (ခ) မလွျမတ္မို (ခ) စာေရးဆရာမ မ လမင္းမိုမို အတြက္ ၂၀၁၀ ခရစၥမတ္ လက္ေဆာင္ အျဖစ္ ဖန္တီးေရးသားေပးျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

ဝတၳဳပါ ေနရာ ၊ အေၾကာင္းအရာ ၊ ဇာတ္ေကာင္အမည္ အားလံုးဟာ စာေရးသူရဲ့ စိတ္ကူးဖန္တီးမႈ သက္သက္သာျဖစ္ၿပီး မေတာ္တစ္ဆ တိုက္ဆိုင္မႈ ႐ိွခဲ့ပါက ခြင့္လႊတ္ၾကပါရန္ အႏူးအညြတ္ ေတာင္းပန္အပ္ပါတယ္။


မ်ိဳးခ်စ္

Dec 14th, 2010

မူရင္း - Myo Chit's Facebook

ဓါတ္ပံု - ဆုကဗ်ာ

Posted in: Ficition,Horror,Literature