ေငြၾကာယံရဲ့ အိပ္မက္ဆိုး

စက္တင္ဘာ ၂၆ ရက္ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္
ေတာင္ဥကၠလာပ ၿမိဳ့နယ္
ေငြၾကာယံေက်ာင္းတိုက္

ည ၁၀နာရီ…..

(ဦးသုဒၵရ)

ၿပီးခဲ့တဲ့ ၂ ရက္လံုးလံုး ေကာင္းေကာင္းမက်ိန္းစက္ရေသးတာရယ္ ဆြမ္းလႈေနက်တကာႀကီးေတြထဲက ကိုသူရက အဖမ္းခံရ ကိုေက်ာ္သူလဲ ေရွာင္တိမ္းေနရတာေၾကာင့္ တစ္ေန႔လံုး ဆြမ္းမဘုန္းေပးလိုက္ရတာရယ္ ေတာက္ေလွ်ာက္မိုးမိထားတဲ့ဒါဏ္ေတြရယ္ေပါင္းၿပီး
က်ဳပ္နဲ႔တျခားကိုယ္ေတာ္ေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေတာ့အဖ်ားတက္ေနၾကၿပီေလ

ဒါေၾကာင့္မနက္ကဆရာေတာ္ႀကီးကေတာ့ ဖ်ားနာေနတဲ့ကိုယ္ေတာ္ေတြမလိုက္ၾကဖို႔ေျပာသား
က်ဳပ္ကလဲမေက်နပ္လြန္းလို႔ နယ္ကေနဒီထိ ေရာက္ေအာင္လာခဲ့ၿပီးမွ ဖ်ားတာေလးေၾကာင့္နဲ႔ေတာ့ နားရမွာက က်ဳပ္တို႔ကိုလက္ခံထားတဲ့ ဆရာေတာ္ကိုအားနာပါ့ဗ်ာ
ဒီေန႔ေတာ့က်ဳပ္တို႔ ပင္ပန္းဆင္းရဲခံရက်ိဳးနပ္တယ္လို႔ေျပာရမွာဘဲ လူထုႀကီးလဲ တစတစနဲ႔ပါလာတယ္ေလ က်ဳပ္တို႔ကိုလဲမ်က္ေရလည္႐ြဲနဲ႔ ထိုင္ထိုင္ၿပီး႐ိွခိုးၾကတာဆိုတာ
ငယ္ျဖဴဘုန္းႀကီးက်ဳပ္ေတာင္မ်က္ေရမထိန္းႏႈိင္တဲ့အထိ
ေက်ာင္းသားတကာေလးေတြကလဲ က်ဳပ္တို႔ကိုလက္ခ်င္းဆက္လို႔ ေစာင့္ေ႐ွာက္ေပးၾက႐ွာပါရဲ့
ဘုန္းႀကီးကတိေပးပါတယ္တကာ တကာမတို႔ရယ္
ဒီ မသမာတဲ့အစိုးရ သံဃာကိုႏွိပ္စက္ရဲတဲ့အစိုးရကို ဘုန္းႀကီးတို႔တစ္သက္ခြင့္မလႊတ္ဘူး
ဆြမ္းရွင္ေတြရဲ့စား၀တ္ေနေရး ျပႆနာေတြကိုလဲ ဘုန္းႀကီးတို႔ၾကည့္မေနရက္ဘူး
ဒီေတာ့ဒီလူယုတ္မာေတြကသတ္မယ္ဆိုလဲ ဘုန္းႀကီးတို႔ဘဲအရင္အသက္ေပးသြားမယ္
အရိုးေတြေတာင္လိုပံုမွ ဒီအေရးေတာ္ပံု ေအာင္မယ္ဆိုရင္
ဘုန္းႀကီးတို႔အ႐ိုးေတြဟာ ေအာက္ဆံုးမွာဘဲ႐ိွေနေစရမယ္

ဒီလိုနဲ႔ ညဥ့္နက္လာတာနဲ႔အမွ် အဖ်ားကလဲပိုျပင္းလာတာနဲ႔ အေစာပိုင္းက မေကြးကကိုယ္ေတာ္တစ္ပါးလာေပးသြားတဲ့ ေကာ္ဖီနဲ႔ငန္းေဆးကိုအျမန္ေသာက္ၿပီး လဲစရာအပိုလဲမ႐ိွေတာ့လို႔ မေျခာက္တေျခာက္သဃၤန္းနဲ႔ဘဲ ႀကိဳးစားၿပီးက်ိန္းလိုက္ရတယ္။

ည ၂ နာ႐ီခန္႔ အခ်ိန္…..

တစ္ေမွးေလးရရံုရိွေသး ၀ုန္းကနဲ အျပင္ကၾကားလိုက္ရတဲ့အသံေၾကာင့္
ရုတ္တရက္လန္႔ႏိုးသြားတယ္ ကမန္းကတန္းမီးထဖြင့္ေတာ့လဲ မီးကမလာေတာ့ဘူးေလ
ေဘးကကိုယ္ေတာ္ေတြလဲ ဘာျဖစ္ေနမွန္းမသိေတာ့ အေမွာင္ႀကီးထဲ အထိတ္တလန္႔နဲ႔ေပါ့ဗ်ာ
ပထမဆံုးေတာ့ မွန္ကဲြသံေတြတခြမ္းခြမ္း စၾကားရတယ္ ေနာက္ေတာ့က်ဳပ္တို႔ဘက္က ျပဴတင္းမွန္ေတြကိုပါခဲေတြလာထိတယ္ တုတ္ေတြနဲ႔လိုက္႐ိုက္ခြဲေနတဲ့ အသံေတြလဲၾကားေနရတယ္ ဒီမွာတင္ ေဘးကေက်ာင္းေဆာင္က ကိုယ္ေတာ္ေတြရဲ့ ေၾကာက္လန္႔တၾကားေအာ္ဟစ္သံေတြကို ၾကားရေတာ့တာဘဲ

“ ကယ္ၾကပါဦးကိုယ္ေတာ္တို႔ ဒီမွာဘုန္းႀကီးေတြကို၀ိုင္း႐ိုက္ေနၾကပါတယ္ “
“ အား ေအာင္မယ္ေလး မလုပ္ၾကပါနဲ႔ မလုပ္ၾကပါနဲ႔ “
“ ရပ္ကြက္ထဲကတကာေတြကို ေျပာေပးၾကပါဦး “
“ မင္းတို႔ မမိုက္႐ိုင္းၾကနဲ႔ေနာ္ “

အဲဒိလိုအသံေတြခ်က္ခ်င္းပြက္ေလာ႐ိုက္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာဘဲ က်ဳပ္တို႔အေဆာင္ထဲမွာလဲ ေနာက္ေဘးေပါက္ေျပးတဲ့ကိုယ္ေတာ္ကေျပး ခုတင္ေအာက္၀င္ပုန္းတဲ့ကို္ယ္ေတာ္ကပုန္းနဲ႔ေပါ့
ဒီအခ်ိန္မွာဘဲ အေရွ႕တံခါးမႀကီး လဲ၀ုန္းကနဲပြင့္သြားၿပီးေတာ့
“ ေနာက္ဘက္ကိုလိုက္ၾက ေနာက္ကေျပးေနၾကတယ္ အျပင္မထြက္ေစနဲ႔ တေကာင္မွမလြတ္ေစနဲ႔ “ လို႔ေအာ္ၿပီး လူတအုပ္ႀကီး၀င္ေရာက္လာတယ္

ၿပီးေတာ့ဗ်ာ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီးေတြထိုးၿပီး ျမင္ျမင္႐ာကို ႐ိုက္ေတာ့တာဘဲ
ကို႐င္ငယ္ေလးေတြ ၀ါေတာ္ ရင့္ေနတဲ့ သက္ႀကီး႐ြယ္အိုဘုန္းႀကီးေတြလဲ မေ႐ွာင္ဘူးဗ်ာ
သူတို႔ကိုင္ထားတာေတြက သစ္ကိုင္းတုတ္ေတြေရာ ၀ါး႐င္းတုတ္ေတြ သံတုတ္ေတြေရာ စံုလို႔
ဘုန္းႀကီးေတြမလဲ အေမွာင္ႀကီးထဲ ႐ုတ္တရက္ဆိုေတာ့ အလဲလဲအၿပိဳၿပိဳေပါ့
ေသြးပ်က္မတတ္ေအာ္သံေတြၾကားထဲ တခြပ္ခြပ္နဲ႔ ႐ိုက္သံေတြကလဲ နားနဲ႔ေတာင္မဆန္႔ေအာင္ဘဲဗ်ာ တခ်ိဳ႕ကိုရင္ငယ္ေလးေတြကလဲ
“ မလုပ္ပါနဲ႔ဗ်ာ ေၾကာက္ပါၿပီဗ်ာ “ လို႔ငိုယိုေအာ္ဟစ္႐င္း အသံေတြရပ္ရပ္သြားတာၾကားရတယ္
တခြပ္ခြပ္႐ိုက္သံေတြကေတာ့မရပ္သြားတဲ့အျပင္ပိုေတာင္မ်ားလာေသးတယ္

က်ဳပ္လဲေနာက္ေဖးကေနရေအာင္ေျပးမယ္ဆိုၿပီး ျခံဳထားတဲ့ေစာင္တစ္ထည္္ကိုဆဲြ ေခါင္းကိုလံုေအာင္ကာ ကိုယ္ေပၚကို တဘုန္းဘုန္းနဲ႔က်လာတဲ့ ဒုတ္ခ်က္ေတြေအာင့္ခံၿပီး အတင္းကို႐ုန္းေျပးပါေသးတယ္ ဒါေပမယ့္ဆြမ္းမ၀တာနဲ႔ ဖ်ားေနတာနဲ႔ ဘယ္ေျပးႏႈိင္မလဲဗ်ာ
ေက်ာင္းေဘးအေကြ႔ ေရာက္တယ္ဆိုရင္ဘဲ က်ဳပ္မ်က္ႏွာမွာေဖ်ာင္းကနဲျဖစ္ၿပီး ပစ္လဲသြားတယ္ လဲရာကေမာ့အၾကည့္မွာေတာ့ က်ဳပ္ရဲ့ဘယ္ဘက္မ်က္လံုးတည့္တည့္ကို တုတ္တစ္ေခ်ာင္းလိုအရာတစ္ခုခု အရိွန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ ၀င္လာတာကိုေနာက္ဆံုးေတြ႔လိုက္ရၿပီး အားလံုးေမွာင္အတိက်သြားေတာ့တာဘဲ။

(နာရီအနည္းငယ္ခန္႔အၾကာ…..)

က်ဳပ္လန္႔ႏိုးလာတယ္ အာေခါင္ေတြလဲေျခာက္ကပ္ေနတယ္ တံေတြးေတာင္မ်ိဳခ်လို႔မရဘူး ေခါင္းထဲမွာလဲ တစစ္စစ္နဲ႔ ထံုက်င္ကိုက္ခဲေနတယ္ မ်က္လံုးလဲဖြင့္လို႔မရဘူး
အဆိုးဆံုးက ဘယ္ဘက္မ်က္ႏွာတစ္ျခမ္းလံုး ထူပိန္းေနေအာင္နာက်င္ေနတယ္
တကိုယ္လံုးကအေၾကာေတြလဲေသေနသလိုဘဲ ဘာမွလႈပ္လို႔မရေတာ့ဘူး ဒါနဲ႔ အတင္းႀကိဳးစားၿပီးမ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္ေတာ့မွ တစ္ခုသတိထားမိတယ္
က်ဳပ္ရဲ့ဘယ္ဘက္မ်က္လံုး ေပါက္ထြက္သြားၿပီ မ်က္ေတာင္ခတ္ရင္မ်က္လံုးရဲ့ ပိန္႐ႈံ႕က်န္ေနတဲ့ မ်က္အိမ္ကိုသြားထိမိတယ္ ႐က္စက္လိုက္ၾကတာဗ်ာ

က်ဳပ္ကိုယ္ေပၚမွာလဲ လူေတြအမ်ားႀကီးပိေနတယ္ ဒီအထဲကတိုးတိုးညည္းညဴသံေတြလဲၾကားေနရတယ္
ေနာက္ၿပီးလူေတြကိုဆဲြဆြဲခ်သြားတာကိုသိေနတယ္ တျဖည္းျဖည္းေပါ့လာတယ္ေလ
ေဘးကအသံေတြလဲနားထဲစၾကားလာရတယ္

“ ဗိုလ္ႀကီး ဒီဘက္မွာအရွင္ေတြ မ်ားတယ္္ “
“ ႐ွင္ေနေသးရင္လဲ ရွင္းပစ္လိုက္ကြာ “
“ ဘာမွမက်န္ေစနဲ႔ “

ဘုရားဘုရား ဒါတကယ္မဟုတ္ပါေစနဲ႔ အိပ္မက္ဆိုးဘဲျဖစ္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေနမိတယ္
ဆုေတာင္းမျပည့္ပါဘူး ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ က်ဳပ္႐ဲ့ကိုယ္ေပၚတည့္တည့္ကေန

“ မလုပ္ပါနဲ႔ အကိုတို႔ရယ္ ကၽြန္မအသက္ကိုခ်မ္းသာေပးၾကပါ “
“ ကၽြန္မမွာ ကိုယ္၀န္ႀကီးနဲ႔ပါ မရက္စက္ၾကပါနဲ႔ ရွင္ “ လို႔ၾကားလိုက္တယ္ တဆက္ထဲဘဲ

“ ဒီေကာင္မကိုအရင္႐ွင္းပစ္ေဟ့ “ ဆိုတဲ့အသံရဲ့ေနာက္မွာ

“ အား အား “ ဆိုၿပီး နာနာက်င္က်င္ ညည္းညဴသံနဲ႔အတူ က်ဳပ္ကိုယ္ေပၚမွာလဲ လႈပ္ခတ္သြားတာကိုခံစားလိုက္ရပါတယ္ ေနာက္ထပ္လဲဘာအသံမွမၾကားရေတာ့ဘူး
ၿပီးေတာ့ စူး႐ွျပင္းထန္တဲ့ ေညွာ္နံ႔ေတြကိုလဲသတိထားမိလာတယ္
ဟာ ဒါဆိုရင္…..
မျဖစ္ႏိႈင္ပါဘူး ….. လံုး၀မျဖစ္ႏိႈင္ဘူး….. ဒီေလာက္ေတာ့လုပ္ရက္ၾကမယ္မထင္ပါဘူး…..
ျမန္မာေတြဘဲဗ်ာ….. ဗုဒၶဘာသာေတြဘဲေလ…..

ေတြးလို႔ေတာင္မဆံုးေသးဘူး က်ဳပ္အလွည့္ေရာက္လာပါေရာဗ်ာ

“ ဒီကတုံးကလဲ မေသႏႈိင္ေသးပါလား “ လို႔တစ္ေယာက္ကေျပာသံၾကားတယ္

“ ဆြဲသာထည့္လိုက္ကြာ “ လို႔လဲေျပာတယ္

ၿပီးေတာ့က်ဳပ္ကို ေျခႏွစ္ဘက္ လက္ႏွစ္ဘက္ဆီ ကေနေဆာင့္ဆြဲလိုက္ၾကတယ္
တကိုယ္လံုးစူးကနဲျဖစ္ေအာင္ နာက်င္သြားတယ္ဗ်ာ
ၿပီးေတာ့ဘုန္းကနဲပစ္တင္လိုက္တဲ့အခါ မီးဖိုေပၚက ဒယ္အိုးေပၚကို ေရာက္သြားသလိုဘဲ
လက္ေတြေျခေတြကအသားေတြ ရွဲကနဲျမည္သြားတယ္
က်ဳပ္လဲနာက်င္လြန္းလို႔ အားကနဲ တခ်က္အသံထြက္လာတယ္ ရယ္သံတစ္ခ်ိဳ႕သဲ့သဲ့ၾကားတယ္

က်ဳပ္ကိုတြန္းထဲ့လိုက္ၿပီးဂ်ိန္းကနဲ တံခါးမပိတ္လိုက္ခင္မွာ ေနာက္ဆံုးတစ္ခုေတာ့ေသခ်ာျမင္လိုက္တာရိွတယ္
က်ဳပ္ယံုၾကည္ကိုးကြယ္တဲ့ ဗုဒၶဘုရား႐ွင္ရဲ့ မ်က္ႏွာေတာ္ကို
မီးေတာက္ႀကီးေတြၾကားထဲမွာ ေသခ်ာကိုေတြ႔လိုက္ရပါတယ္

( ျဖစ္ရပ္မွန္မ်ားအေပၚ အေျခခံ၍ စိတ္ကူးပံုေဖၚထားပါသည္
အေၾကာင္းအခ်က္မကိုက္ညီပါက ခႊင့္လႊတ္ေပးၾကပါရန္ ေတာင္းပန္ပါသည္)

မ်ိဳးခ်စ္

Posted in: Article,Ficition,Literature,Political Article